scheiding

Bij ons zijn beide ouders gescheiden en hebben allemaal een nieuwe partner ondertussen. Bij zijn ouders is de scheiding "goed" verlopen zeg maar, bij mijn ouders ietsje minder maar ondertussen komen ze wel weer 'overeen' Het is te zeggen, ze maken geen scènes en kunnen het verleden achter zich laten.

Natuurlijk sprak het voor zicht dat een eretafel met alle ouders en hun nieuwe gezinnen wel geen optie was dus hebben wij dit heel simpel opgelost. De eretafel bestaat bij ons uit onszelf, onze getuigen en onze allerbeste vrienden. De ouders zitten met hun nieuwe gezinnen aan aparte tafels.

Voor de openingsdans gaan we het ook niet echt traditioneel doen denk ik. We hebben al een niet alledaagse openingsdans dus het verplichte dansje met ouders en schoonouders gaan we denk ik ook niet doen.

Het is natuurlijk niet fijn als je moet trouwen in zulke situaties. Ik zou zeker eens met beide ouders praten en aan je mama duidelijk maken dat het wel je vader blijft, ondanks alles wa er is gebeurd en dat je hem er hoe dan ook heel graag bij wil.

Hallo,
Mijn ouders zijn ook gescheiden en wij hebben het zo opgelost: mijn vriend en ik zijn samen de kerk binnengekomen (geen suite), de eretafel bestond ook uit wij, onze getuigen en beste vrienden. Onze ouders zaten elk bij hun familie.
Misschien moet je zelf kijken waar jij en je vriend je het beste bij voelen en dat dan zo laten weten aan jullie beider ouders... wat je mama betreft, uiteindelijk zijn zij gescheiden en heb jij recht op zowel je vader als je moeder... je kan haar alleen zeggen dat je hoopt dat ze op die dag jou voorop zal stellen en niet haar eigen gekwetstheid (hoe moeilijk dat ook is).
Heel veel courage ermee!
Caroline

Dag Tina,

Same problem here. De ouders van mijn "husband-to-be" hebben een zeer zware vechtscheiding achter de rug en hebben elkaar in al die jaren nooit meer gezien. Dus hen samen op ons trouwfeest is totaal geen optie. Wij zijn daar ook geen vragende partij voor want het zou alleen maar de sfeer van ons feest verpesten en iedereen zou er zich ongemakkelijk bij voelen. Daarom hebben wij het volgende bedacht. We gaan het wettelijk huwelijk met de vader van mijn vriend doen, gevolgd door een receptie/diner. Het kerkelijk huwelijk met feest is dan met zijn mama. Het is missschien (ook qua kosten) niet de meest efficiënte oplossing maar bij ons werkt het en iedereen is nu (min of meer) gelukkig. Een ding is zeker, gescheiden ouders hebben is nooit een makkie en de kinderen zijn in de meeste gevallen de grootste slachtoffers.

Heel veel succes!
Groetjes
Sophie

Arme Tina,

Heel erg. Je ouders die je voor zo'n keuze zetten. Nu, ik heb dat probleem niet (meer). Mijn ouders zijn ook gescheiden, 15 jaar geleden. Mijn moeder was razend omdat ik contact hield met mijn vader. He is tenslotte hun ruzie, niet die van mij. Resultaat: Ik heb mijn moeder al 15 jaar niet meer gehoord of gezien. Nu ik zelf een kindje heb snap ik niet hoe je dit je kind kan aandoen, over je hart kan krijgen als moeder. Je zou je leven geven voor je kind, maar je 1 dag deftig houden op wat een droom is van je eigen vlees en bloed, misselijk word ik ervan.
Als je ouders nog enig besef van liefde kunnen opbrengen, zouden ze zich beter als volwassenen gedragen. Dus hier een aantal oplossingen:
1. Je ouders je vraag hier laten lezen en de antwoorden erop.
2. Een body guard inhuren en eender wie lawaai maakt, buitengooien.
3. Valium door hun koffie doen 's morgens (grapje)
Sterkte meid, ik denk aan je

Bij ons waren het de ouders van mijn man die meer dan 20 jaar geleden gescheiden zijn, maar daar nog altijd verbitterd over zijn. In het begin zei zijn moeder: als hij komt dan kom ik niet, maar daar hebben we snel op gereageerd dat het haar zaken niet zijn.
De tafelverdeling was bij ons niet klassiek: wij met mijn ouders, mijn zus met haar man en de getuige van mijn man met zijn vrouw. Mijn schoonouders zaten elk aan een andere tafel. Het zag er wat raar uit, maar iedereen wist hoe de situatie in elkaar zat dus er werden geen vragen gesteld. Ze hebben zich netjes gedragen.
Wegschenken, suite en receptierij hebben we niet gedaan omdat we daar zelf geen zin in hadden.

Hoi Tina, als je al die verhalen hier zo leest zou je schrik krijgen om te trouwen ..., nee hoor wij zijn zeker van onze keuze :-) Mijn ouders zijn ook gescheiden, de ouders van mijn vriend zien elkaar na 30 jaar nog steeds doorgraag, daar nemen we dus een voorbeeld aan. In ieder geval, ik heb aan mijn vader en moeder (elk apart want ze zeggen ook geen deftig woord meer tegen elkaar) heel vastberaden gezegd dat als één van de twee het in zijn of haar hoofd krijgt een scène te beginnen op mijn dag ze mij, mijn man en mijn toekomstige kinderen nooit meer te zien krijgen, ik weet het, héééél drastisch maar absoluut noodzakelijk bij dat stel kleine kinderen. Bij mij geeft mijn mama mij weg maar als zij het niet zou zijn zou ik het mijn zus of beste vriend vragen. Heb je niemand naast je vader of moeder die heel veel voor je betekent (behalve je toekomstige dan) ?
Ik wens je heel veel succes en hoop
samen met jou dat iedereen zijn verstand gebruikt en zich gedraagt !!!! Geniet er in ieder geval van.

PS: ik heb ook een paar mensen nu al de opdracht gegeven mijn ouders die dag in de gaten te houden en eventuele stressmomenten zoveel mogelijk voor mij af te schermen.
O jee, ik hoop dat ik dit later mijn kinderen niet hoef aan te doen !!

Pff.. Wat een gevoel hé...
Tot nu toe heb ik alle beslissingen met mijn ouders genomen via mail. 1 mail die ik dan doorstuur naar mijn ouders. We zijn nog geen één keer samengekomen (met beide ouders)om dingen zoals de zaal enz te bespreken. Soms is het echt wel zwaar. Ik heb hen ook gezegd dat als ze die dag moeilijk doen ze mij niet meer zullen zien.

Groetjes,

Sigrid