Welke tekst in jullie viering?

als eerste lezing hebben wij gekozen voor:

Liefhebben,
is samen een waagstuk beginnen
waarvan je weet dat het de moeite waard is.
Het is samen op zoek gaan langs een stille weg.
Het is iets waar je verstand maar moeilijk bij kan.
Het is wanneer je hart op volle toeren gaat draaien.

Liefhebben,
is afscheid nemen van je eigen ik,
is met moed in je handen naar de ander toegaan,
met de hoop dat hij je neemt zoals je bent.

Liefhebben,
is beseffen dat je alleen niet aankan,
wat je met z’n tweeën wel kan.
Het is steeds de moed kunnen opbrengen
om vergeving te vragen,
om zorgeloos van al het mooie te genieten.

Liefhebben,
is een kunst die moet geleerd worden,
met veel geduld en liefde, die dan pas groot is,
als de één voor de ander alles over heeft.

Heer, twee mensen die elkaar liefhebben hebt Gij samengebracht.
Op hen rust nu de levensgrote taak om elkaar gelukkig te maken,
om voor elkaar een thuis te zijn, en voor de kinderen die Gij hen schenken zult.
Wij kennen maar al te goed de moeilijkheden van deze opgave.
Wil hen daarom steeds vergezellen van dag tot dag, in eeuwigheid, Amen.


Als tweede lezing hadden we:

Hij vertrok vandaar en ging naar het gebied van Judea en de overkant van de Jordaan. Weer gingen massa’s mensen samen naar Hem op weg, en zoals gewoonlijk gaf Hij hun weer onderricht. Er kwamen farizeeën op Hem af met de vraag of een man zijn vrouw mag verstoten; ze wilden Hem op de proef stellen. Hij gaf hun ten antwoord: ‘Wat heeft Mozes u voorgeschreven?’ Ze zeiden: ‘Mozes heeft toegestaan een scheidingsakte te schrijven en haar dan te verstoten.’ Daarop zei Jezus hun: ‘Omdat u verstokt van hart bent, heeft Mozes u dat voorgeschreven. Maar de Schepper van hemel en aarde, zon en maan, bloemen en vogels, dieren en mensen, heeft hen mannelijk en vrouwelijk gemaakt. Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen samen één zijn. Ze zijn dus niet meer twee, maar één. Want wat God verbonden heeft, mag de mens niet scheiden.’

Ik weet niet of je dit bedoelt??

Onze eerste lezing was:
De zon is voor velen
de gewoonste zaak van de wereld.
Toch doet ze elke dag een wonder.
Ze steekt het licht voor mij aan
en geeft mij warmte.

Ze vecht tegen de wolken om te zien
en een mooie dag te schenken.
’s Nachts gaat ze naar de andere kant
van de aarde,
om ook daar de mensen haar licht te brengen.
Doof ik de zon,
dan zit ik in de zwartste duisternis en ijzigste kou.

Zo is het ook met de liefde.
Gaat de liefde op in mijn leven,
dan brengt ze licht en warmte.
Als ik de liefde heb,
kan ik veel missen.
Maar als de liefde ondergaat in mijn leven,
worden de schaduwen steeds groter
en geraak ik stilaan in de nacht en de kou.

De liefde is als de zon.
Wie ze heeft, kan veel missen.
Maar wie de liefde mist, mist alles.


Tekst bij de huwelijkskaars:
Gelukkig ben je
als er iemand is die je allerliefste noemt
Iemand die zegt:
Ik hou van je van hier tot ginder
en nog veel verder.
Iemand heel dichtbij met wie je oud wil worden,
je hele leven de tijd vergeten.
Deze kaars aansteken,
is je allerliefste zeggen:
Kom bij me, lief, ik wil je wat zeggen,
in je ogen kijken, van je houden.
Deze kaars doven
is aan mekaar zeggen:
tot straks, mijn lief, het ga je goed.
Ik zie je graag voor altijd



Bezinningstekst:
Er was eens een boom, een grote boom, die met zijn brede takken langs de waterkant stond.
Op een zekere dag kwam er een man,
gewapend met een mes.
De boom hield van schrik het ruisen in, maar er was geen ontkomen aan. De man sneed de mooiste tak van de boom weg en nam hem mee naar huis.
Drie dagen later kwam hij terug, en opnieuw werd de boom angstig en bezorgd en dacht: "Welke tak is er nu aan de beurt?"

Maar de man ging zitten aan de voet van de boom en blies op een fluit die hij van die tak had gemaakt.
De boom luisterde en verstond het lied:
"Hoor je mij, herken je mij nog? Ik ben van jou, uit jouw hout gesneden. Ik zing voortaan mijn eigen lied, maar jou vergeten doe ik niet.
Ik leef en zing en ik dank het aan jou."