Terug naar overzicht
Hey Nathalie,ik wel Els niet, maar ik was gepakt door wat je zei, dat je schrik had dat je ergernissen rond je schoonmoeder je dag zou verpesten. Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten (ben ondertussen al getrouwd) - mijn schoonmoeder is zelfs niet komen opdagen op de dag zelf! Maar ik had mezelf voorgenomen om het haar niet te gunnen van mijn dag te verknoeien! Uiteindelijk gaat het die dag niet om schoonmama, maar om de bruid en de bruidegom!!! Ik hoop dat ik je een beetje een hart onder de riem heb kunnen steken,GroetjesAnouk
Hey,Ik ben ondertussen ook gelukkig getrouwd maar heb tijdens de voorbereidingen ook mijn portie ergernissen gehad doordat andere mensen zich moeiden. Wat me opvalt is dat alle (aanstaande) bruidjes hier spreken over de mooiste dag in hun leven maar dat andere mensen dat maar niet lijken te snappen dat het inderdaad de dag is van de aanstaande bruid en bruidegom en van niemand anders. Wat schoonouders betreft: zij hebben hun mooiste dag al gehad en ik snap niet dat ze ons niet hetzelfde gunnen. Als ze zelf ergens spijt van hebben dat ze iets niet gedaan hebben dat ze dan hun huwelijk eens overdoen dat is tegenwoordig mode maar dan gaat het tenminste niet ten koste van ons. Persoonlijk heb ik van me af gebeten. Een tijdlang heb ik de commentaren en dergelijke aangehoord maar op een gegeven moment heb ik gewacht dat het weer eens zover was en toen heb ik droogweg en kalm gezegd: de laatste keer dat ik het gecontroleerd heb waren het nog altijd wij die gingen trouwen dus ga ik er van uit dat wij dan wel de beslissingen zullen nemen zeker? Daarop volgde dan eerst een doodse stilte en dan zijn ze snel van onderwerp veranderd en ze hebben geen commentaar meer gegeven. En als ze voorstelden om iets anders te doen dan wij gepland hadden en ik zei nee dan kwamen ze af met ja maar en dan hun argument en daar antwoorde ik dan op: en als ik zeg dat het zo gebeurd dan gebeurd het ook zo! Met andere woorden ik heb niet geplooid en duidelijk laten merken dat het mijn gedacht zou zijn en niet dat van een ander. Dat lukt natuurlijk niet bij iedereen. Sommige mensen kunnen geen nee zeggen of willen de kerk in het midden houden maar zoals je wel merkt kon mij dat niet veel schelen van t moment dat ik maar mijn zin kreeg :-) En uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Maar ik heb inderdaad meerdere verhalen gehoord van schoonmoeders die uiteindelijk niet komen opdagen maar zegt dat dan niet meer over hen dan over ons? Ik vind dat aanstaande bruidsparen in verband met hun eigen huwelijk altijd hun zin moeten krijgen want zoals al zo dikwijls werd gezegd: het is de bedoeling dat je maar 1 keer in je hele leven trouwt, dan wil je het gelijk toch goed doen? Haal dat misschien eens aan bij je schoonmoeder dat je van plan bent het maar 1 keer te doen en dan wel op jullie manier. Als ze een beetje menselijk is zou ze daar toch wel begrip voor mogen hebben. Ik wens je alleszins veel succes met de verdere voorbereidingen en een prachtig huwelijk.Groetjes,AngieReeds 18 dagen getrouwd
hey,wij trouwen in Schoten. Mijn schoonouders moeien zich helemaal niet, eigenlijk zelfs te weinig, ze lijken helemaal niet geintresseerd in het feit dat hun oudste zoon trouwt. Zij wonen in Frankrijk en doen zelfs de moeite niet om eens te bellen en te horen hoe het is. Zou me zelfs niets verbazen dat ze 1 september niet opdagen!! Wat ze dan wel weer doen is in Frankrijk een groot feest plannen voor de mensen die ook daar wonen en niet nhaar ons feest komen, maar wij kennen die helemaal niet. en de grootmoeder snap ik ook maar al te goed. De mijne is vorig jaar op 28 augustus gestorven. Toen was alles al gepland voor 1 september. En raad eens op welke dag ze begraven is, op 1 september. We wilden eerst op 18april vorig jaar trouwen maar dat was de datum dat mijn andere grootmoeder gestorven was.... in ieder geval, innige deelneming voor jullie verlies ook.Maar al bij al zullen we er maar een onvergetelijke dag van maken zeker??Groetjes en veel succes!Nathalie01/09/07