TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Nathalie
7-7-2007
|
20-4-2007 9:58:40
Dag Lies,
arme meid, ik heb echt ontzettend veel compassie met je als ik dit hier lees...het grijpt me aan, zelfs al ken ik je niet.
De trouwvoorbereidingen zouden echt een heel fijne periode moeten zijn! Jammer dat dat voor jou niet is.
Het kan wel zijn dat het door stress komt, maar toch moeten jullie die proberen uit te praten en op te lossen...
Wij hebben het ook ontzettend druk, zijn aan het bouwen en doen ALLES, maar dan ook alles, volledig zelf. Daarbij volg ik dan ook nog eens een opleiding, gecombineerd met werken...dus studeren en werken...
Om de stress te vermijden, want die hebben we anders al genoeg, maken wij altijd een overleg over iets van de trouw, het uitzoeken van prijzen en alles doe ik...zodra ik dan een overzicht heb bespreken we dat zodat we niet te veel tijd verliezen...als ik weet welke beslissing we SAMEN maken, dan regel ik verder alles. Omgekeerd doet hij dat met de zaken voor de bouw, hij zoekt uit wat materiaal het beste is, hoeveel we nodig hebben en hoeveel dat kost...bespreekt dat met mij of ik dat goed vind, en dan regelt hij dat gedeelte.
Praten is heel belangrijk in een relatie, ruzie maken hoort er af en toe eens bij, maar best niet te vaak vind ik... praat erover met je vriend over hoe je voelt.
Het komt goed! Geef de moed niet op!
Veel succes nog!
* steek een hart onder je riem, volhouden meid!*
Groetjes,
Nathalie
07/07/07
|
|
Eva
26-5-2007
|
20-4-2007 11:07:05
Hallo Lies,
Niet leuk he zo'n situatie. Thuis een dag of 4 geleden ongeveer hetzelfde meegemaakt. Mijn vriend heeft voor mij zijn principe van nooit te willen trouwen opzij gezet omdat hij dacht dat hij me anders zou verliezen. We hebben ook al een kindje.
Wel nu doen we een hele kleine trouw - alleen voor de wet, en daarna een late lunch in besloten kring (20 man) in een heel leuke zaal, met een heel leuk menu. Nu vond ik toch, omdat we na de burgerlijk etrouw een paar foto's gaan nemen in het park enzo dat het romantisch zou zijn (trouwen is altijd mijn grote dromm geweest) om een flesje champagne te kraken en evt wat aardbeikes in chocolade gedrenkt erbij te geven. Is hij daar meg uit zijn dak gegaan dat het altijd hetzelfde is met mij, en dat ik vanalles achter zijn gat regel om het maar grootser en grootser te maken, en zei hij me ook vlakaf dat hij het, als ik dat zou doen, gewoon zou afstappen... ook leuk om te horen he.. heb dus ook de nodige tranen gelaten.. en om 3u gaan slapen, om om 7u der weer uit te moeten, dus voelde me de dag derna echt wel rot.
Nu moet ik ook togeven dat hij achteraf wel zei zo van: ik heb mijn principes zo opzij gezet omdat ik je echt niet wil verliezen en ik hou echt heel veel vanje, maar drijf het dan please niet te ver..
OK ben nu wel heel ontgoocheld dat de romantische kant wat minder moet zijn.. maar anderzijds was het dan wel lief dat hij toch eens bevestigde hoe graag hij me ziet.. want zo dikwijls gebeurt dat ook niet meer als je 8 jaar samen bent..
Probeer het allemaal een beetje te relativeren (makkelijk gezegd, I know - ben daar ook een superhopeloos geval in) uiteindelijk komt het allemaal wel op zijn pootjes terecht.
Kop op meid! Het komt wel in orde!!!!!
|
|
Joke
26-5-2007
|
20-4-2007 11:08:49
Lies,
Trouwen is romantisch en de dag zelf zal dat waarschijnlijk ook wel zo zijn, maar de organisatie is een praktische rompslomp.
Wij hebben tijdens de voorbereidingen ook al onze ups en downs gekend, het zoeken van een zaal was romantisch, maar daar hadden we dan nog ruim tijd voor. Gaandeweg werd alles drukker, we wonen in O-Vl en trouwen in W-Vl, dus moeten we telkens naar W-Vl voor de meeste regelingen. Dat combineren we dan met een bezoekje aan onze ouders, maar ondertussen zijn we telkens een weekend niet thuis, huishouden blijft liggen, geen tijd voor dingen die niet 'moeten', en ja, onder tijdsdruk maak je al eens ruzie.
Maak af en toe tijd voor elkaar en kies je prioriteiten (wij zijn gestopt met zoeken naar een huis of bouwgrond tot na de trouw), durf iets uitstellen, misschien kan je je thesis in 2e zit indienen en die uitnodigingen kunnen ook perfect een week later verstuurd worden, laat je niet beïnvloeden door handelaars, familie, vrienden,... die je proberen te overtuigen dat je vééél te laat bent.
Wij hadden in het begin de neiging om met alles tegelijkertijd bezig te zijn en dan kregen we stress, dus werken we nu zoveel mogelijk stap voor stap, dat maakt dat we veel gestructureerder te werk kunnen gaan en beter voorbereid naar onze drukker en zo kunnen gaan. We hebben het ook meegemaakt dat we ons te laat en dus slecht hadden geïnformeerd en bijgevolg ons huiswerk opnieuw konden maken...
Wij verdelen ondertussen het werk ook wat, hij zoekt prijzen van de drukker, ik van bloemisten, ... en daarna overleggen we dan. Natuurlijk veel minder romantisch dan samen achter de computer surfen op het net... maar ik heb me er ondertussen bij neergelegd dat niet alle aspecten van de organisatie even romantisch zijn. Laten we dan nog maar zwijgen over kleine strubbelingen met ouders, broers en zussen, schuldgevoelens tov hen omdat je niet steeds aan ieders verwachtingen kan voldoen...
Zolang je het fundamenteel eens bent over de keuzes en de richting die je samen uit wil gaan en je ten gepaste tijde compromissen kan sluiten, zit je relatie wel goed.
In ieder geval nog veel succes met de voorbereidingen en probeer er af en toe van te genieten!
|
|
K
7-7-2007
|
20-4-2007 11:42:18
Ik denk dat de meeste koppels wel eens boel maken als ze onder zware stress staan. En een trouw voorbereiden, dat IS echt wel stress. Ik ervaar er ook weinig romantisch aan, en ook bij ons durft het wel eens kletteren als we beiden moe zijn van het werk, familieverplichtingen hebben, ons huishouden moeten doen EN een trouwfeest op poten zetten.
Probeer een onderscheid te maken tussen de stress, het feit dat je daardoor sneller geïrriteerd bent en dat al eens op elkaar gaat uitwerken, waardoor de dingen escaleren, en het fundament van jullie relatie, nl dat jullie elkaar graag zien.
Neem desnoods even een time-out van de voorbereidingen en ga eens samen op weekend. Laat de boel de boel en focus weer wat op elkaar, want daar draait het uiteindelijk toch allemaal om, niet?
Sterkte!
|
|
Lieve
1-9-2006
|
20-4-2007 12:19:03
Hey meisje,
ik leef echt met je mee. Het geen hier gezegd wordt, wordt veel te vaak vergeten: ingrijpende veranderingen in iemand z'n leven brengen altijd massa's stress met zich mee. Op zulke momenten worden de verschillen tussen de partners altijd extra in de verf gezet.
Ook bij ons waren de voorbereidingen vaak allesbehalve romantisch en gezellig. Ik heb het grootste deel alleen gedaan tot hij op een maand van de grote dag ineens besefte dat het toch snel dichterbij kwam.
Zeker een situatie als de jouwe is allesbehalve interessant om harmonieus jullie huwelijk voor te bereiden. Het zijn waarschijnlijk gewoon de omstandigheden en onder druk worden er wel eens dingen gezegd die jullie eigenlijk niet menen. Je mag daardoor niet twijfelen aan de reden waarom jullie beslist hebben te trouwen.
Probeer in alle rompslomp toch wat tijd voor elkaar te maken, een paar uur dat er niet over de trouw gepraat wordt, gewoon leuke dingen samen doen. Je zal zien dat dit wonderen doet.
Veel sterkte meisje!
Lieve
|
|
Caroline
15-9-2007
|
20-4-2007 13:50:45
Hoi Lies,
Ook al ken ik je niet, ik wou je toch even een bemoedigend woordje toesturen... veel is hieronder al gezegd... maar misschien moet je even een time-out zoeken en idd ipv alles samen te doen, opsplitsen. Dat doen wij ook. gisteren is mijn vriend de uitnodigingen gaan bestellen, alleen... goh ja, als je alles samen doet, en een thesis schrijven en stage en een huishouden en een bouwproject... dat lijkt me ongelofelijk veel... als ik stress heb, moe ben,... dan loopt het soms ook allemaal fout, met hoogoplopende discussies...
Even afstand nemen van al het gedoe, tijd voor jullie en dan zien jullie wel. Je hebt ooit beslist om te trouwen, toch niet zomaar, dus er is wel een basis. Probeer daarop te vertrouwen!!!
Heel veel moed.
Dikke knuffel
Caroline
|
|
tamara
15-9-2007
|
20-4-2007 21:12:55
Hoi meisje,
ik herken je situatie echt wel. Mijn ventje wil heel graag met me trouwen, maar dat feest is hem er echt te veel aan. Hij wordt heel erg zenuwachtig als hij in de belanhstelling staat, dus die dag is voor hem een echte beproeving.
Daarom zijn bij ons de voorbereidingen ook niet echt altijd even makkelijk. Mijn vriend wil alles graag op zijn tijd doen en ik heb hem die zoveel mogelijk gegeven, maar met nog 150 dagen in het vooruitzicht moeten er nu ook wel meer beslissingen genomen worden die een inzet van hem vereisen en ik betrap me er op om het zelf ook uit te stellen. Ik zoek steeds voorzichtig naar een goede moment want als zijn hoofd er niet naar staat eindigt het toch met woorden.
Op andere momenten vraagt hij dan zelf naar bepaalde dingen en dat geeft dan weer goede moed.
Geef elkaar zoveel mogelijk ruimte en tijd. Niet alle mannen kunnen goed met die drukte om die wij nu net leuk vinden. Luister naar zijn verhaal en hoe hij de dingen ziet en ervaart. Mijn ventje is enorm opgelucht als ik naar hem luister zonder te (be)oordelen.
Probeer ook om nog samen dingen te doen die niets met de thema's te maken hebben waar er zo veel stress rond hangt, ga uit eten en spreek niet over de trouw, bouw, enz... Luister naar elkaar zoals je het ervoor ook deed.
Groetjes en veel succes, Mara.
|
|
An
16-6-2007
|
21-4-2007 10:58:11
Hey
Je moet je helemaal niet abnormaal voelen hoor, bij ons verloopt ook niet alles van een leie dakjes,als we ruzie maken is het meestal omtrent de ouders, die zijn bij ons totaal verschillend en wat de één niet nodig vind op een feest vind de ander wel nodig... De één is rijker dan de andere dus het ene ouderlijk koppel wil wat meer rekening houde met bepaalde prijzen (geen champagne op feest,maar schuimwijn,...) Dit brengt tussen mij een m'n vriend ook een hoop spanningen mee, zeker als ik het gevoel krijg dat m'n vriend "aan de kant" van zen ouders staat en mij dan weer niet begrijpt... ach ja... het zal overal wel iets zijn,maar ik heb het soms ook: was die trouwdag al maar voorbij,want wie weet wat er dan weer "misloopt"...
groetjes
|
|
Karen
24-11-2007
|
30-4-2007 20:43:17
Dag Lies,
't Lijkt al een tijdje geleden sinds ik je naam zag verschijnen op dit forum.
Hopelijk zijn de ruzies en de twijfels voorbij! Ik hoop het van harte voor jou!
Vele groetjes,
Karen
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|