de enige genodigden die ik heb haeke 1 voor 1 af :'(

Hebben jullie dan geen behoefte aan vriendschap of zin om vrienden te maken? Ik zou het me niet kunnen voorstellen met zo weinig mensen te trouwen. Ik vond het heel leuk dat te delen met vrienden en goeie kennissen. Daar zijn mensen bij met wie ik op school gezeten heb, vrienden van de scouts van vroeger, iemand die ik op de trein op weg naar het werk heb leren kennen (dagelijks op dezelfde trein, elke dag babbeltje slaan, zo leer je mekaar snel goed kennen), vrienden van mijn man die zijn interesse voor auto's delen en mekaar ontmoeten op oldtimermeetings of andere autohappenings, vrienden-van-vrienden die ook onze vrienden zijn geworden door samen naar festivalletjes te gaan, collega's van huidig werk of vorige jobs, mensen uit sportclubs, van 't jeugdhuis, twee broers van een vriendin van mij waar we ondertussen ook bevriend mee zijn (en met hun vriendinnen en vrouwen klikt het ook), er zijn zelfs mensen die we via internet leren kennen hebben (op een forum, en dan beginnen chatten en uiteindelijk in het echt afgesproken), onze buurman, een vriend van onze buurman die wekelijks mee komt kaarten met hem en mijn man (en die man is ook een buurman van mijn ouders toevallig). Tel daar nog de familie bij (niet speciaal grote familie + vaderskant van mijn man was ook niet aanwezig omdat dat niet zo goed klikt) en zo kwamen we toch aan zo'n 100 mensen.

Misschien moet je toch wat 'uit je kot' komen? Je beleeft toch veel meer, en 't is toch fijn om af en toe eens een ervaring te delen met iemand?

Je hebt kindjes, dus kan je niet eens een andere mama aanspreken aan de schoolpoort ofzo (om vb. zoontje/dochtertje uit te nodigen om te komen spelen)? Of als je je kindje gaat wegbrengen/halen op een verjaardagsfeestje? Dan kan je toch es vragen of ze geen zin heeft om eens mee een wandeling te gaan maken evt samen met de kindjes. Of samen naar de speeltuin te gaan. Dan heb je toch wat contact, ipv altijd alleen te zijn of met je man?

Werk je eigenlijk? Heb je geen collega's waar het mee klikt?

Sorry voor m'n lange posts, ik hoop je te enthousiasmeren, al kunnen we je niet verplichten natuurlijk, als dat gevoel niet 'in je' zit.

ik heb een slechte jeugd gehad waardoor ik van 3de kleuter tot en met 6de middelbaar gepest werd,schuld van mijn ouders,zou jij overeen willen komen met een vies meisje met slechte tanden,stinkende kleren die ruiken naar sigarettenrook en hondenpis en kak,sorry voor die vuile woorden :(
nu ben ik uiteraard veranderd en heb ik mijn eigen leven weer in ahnden al 8 jaar lang,werken doe ik nie mer,maar collega's da zijn (vrienden)binnen de poort,buiten de poort is het weer elk zijn weg.
we gaan wel eens naar buiten hoor,maar samen,mijn beste vriendin is naar grand canaria verhuisd,en haar man komt niet overeen met me door een grote misverstand en valse beschuldigingen,maar zo eens weggaan me vrienden is nie aan ons besteed,we hebben 4 kinderen waaronder 2 mentaal achterstand en beetje gehandicapt zeg maar,we hebben geen tijd om weg te gaan of eens zot te doen of de kinderen weg te doen bij mensen.zijn jongens zijn fulltime bij ons met exclusief ouderlijk gezag van papa hun moeder kijkt er niet om,daarom willen we trouwen zonder kinderen,eens voor het 1 in 3 jaar tijd da we al samen zijn eens genieten van elkaar,man werkt niet omwille van zijn zware adhd,hij kan niet om met stress
zijn ouders hebben liever hun honden dan hun oudste zoon die gaat trouwen.
mijn ouders zien nie eens mijn kinderen staan,ze zijn zelfs niet gekomen voor de geboorte van mijn zoon.
de meeste collega's die ik had zijn me waarschijnlijk al vergeten da ik besta,zelfde met man.
is nie aan te doen,weet ik.maar dat hou ons niet tegen om niet te trouwen

wij kunnen niet zo eens met vrienden weggaan of ik met vriendin eens gaan shoppen zeg maar en man met vrienden eens cafeetje gaan doen,wat met ozne kidneren?bbsyt vertrouw man niet,heeft 3 inbraken meegemaakt in het verleden en heeft het vertrouwen in bbsyt verloren.
opvang kost geld,we kunnen dit niet alle stappe doen,nu is het uitzonderlijk omdat we trouwen,anders blijven we heel de week thuis,of gaan we eens samen weg met zijn 2een op bezoek naar mijn oma,zijn opa in rusthuis,toen we zaterdag naar aarschot zijn gereden voor de ringen hebben we een tearoomke gedaan samen,het was bijna ANDERHALF jaar geleden dat we nog zoiets konden doen,we kunnen nergens met onze kinderen,zijn ouders is van je kan ze maken,trek je plan ermee
we kunnen ons geen vrijheid permitteren met de kids,als we naar buiten gaan em hen is het veel te druk altijd is er chaos als we weggaan me hen,ruzie onder broer en zus,ruzie me andere kinderen.
ik wil ook graag weer eens massage gaan doen en mijn wenkbrauwen alle maand,maar da ga niet,en meestal komen we naar buiten voor klussen,papierwerk
en op café gaan om vrienden te maken,da zijn nie echt vrienden.
we zijn gedoemd om alleen te blijven.nog een geluk dat we elkaar hebben

Trouwen doe je uit liefde en voor elkaar.

met de overige centen die we hebben kunnen we aan onze droomwagen sparen,namelijk een BMW X1 marakech bruin (lovely)
veel centen,weet ik.en dagje parijs of engeland komt er ook zeker in op zaterdag 15 maart.lekker uiteten,romantische wandeling,mss wat kleren kopen ofzo :p we zullen zeker genieten samen,da is een feit!