TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
sarah
18-7-2008
|
24-2-2008 19:29:30
Hey vicky,ik kan je zeggen ,ik zit in hetzelfde schuitje,mijn enige grootouders die ik nog zijn 85 en 86,mijn oma is nu vorige week ongelukkig gevallen,gevolg,heup gebroken,op die leeftijd komen er al rap complicaties bij,wa ze ook had,vocht op haar longen,ze mocht nu vandaag terug van intensive af,maar het gaat niet zo goed meer met haar,we houden er,cru gezegd een beetje rekening mee dat we haar dus ook nie lang meer bij ons hebben.
Ik zit dus ook met gemengde gevoelens,op die kleine 5 maand voor we trouwen kan nog veel gebeuren hé.
grtz sarah
|
|
Tamara
|
24-2-2008 19:37:03
Hier ook een beetje hetzelfde. Ik heb nog alleen mijn bompa (en tevens peter) als grootouder over. Hij moet morgen het ziekenhuis binnen om dinsdag een nier te laten weghalen. Hij blijft dan 10 dagen in het ziekenhuis.
Eens hij daarvan hersteld is, moet hij terug om een soort van bypass (weet ik niet juist) in z'n been te laten doen.
Als hem iets overkomt, zowel voor als na de trouw, ben ik kapot ...
|
|
Karen
13-9-2008
|
24-2-2008 19:41:16
Hey Vicky,
Ik begrijp je ook wel, hoor. Wij trouwen op 13 september, en al mijn grootouders leven nog. Ik zou ze dan ook graag allevier bijhebben, natuurlijk!
Mijn grootvader heeft twee jaar geleden darmkanker gehad, en vorige week (toen hij op jaarlijkse controle ging) hebben ze twee poliepen gevonden. We weten volgende week pas of ze goed- of kwaadaardig waren. Als ze kwaadaardig waren, heeft hij dus opnieuw kanker ... en het eerste waar ik aan dacht was: 'Ah nee, he, ik wil hem op mijn trouw!' En dan voelde ik mij natuurlijk meteen heel erg slecht ...
Het is normaal, denk ik, dat je niet wilt dat jouw dag overschaduwd wordt door een sterfgeval.
Ik hoop dat alles goed komt met jouw grootouders!
Groetjes,
Karen
13/9/2008
|
|
Natalie
20-9-2008
|
24-2-2008 19:44:46
Beste Vikcy,
Het is normaal dat je je zo voelt. Je huwelijk stel je je voor als een heuglijke dag, je associeert het met vreugde, plezier, liefde, … allemaal erg mooie gevoelens. Daar tegenover staat dat je waarschijnlijk bang en ongerust bent, bang dat verdriet of gemis die mooie dag zal overschaduwen. Maar je kunt het ook zo bekijken: je bent ongerust omdat je geeft om je grootouders, je houdt van ze, ze hebben een belangrijke plaats in je leven. En dat vind ik erg mooi van je!
Natalie
|
|
sarah
24-5-2008
|
24-2-2008 21:29:46
Hoi Vicky,
Ook hier is zo een ongerust bruidje, ik denk dat je gevoelens wel heel normaal zijn hoor. Zelf heeft mijn broer heel veel gezondheidsproblemen en hij ligt om de haverklap in het ziekenhuis(nu gaat het weer een tijdje goed). En mijn vader heeft 13 jaar geleden een nieuw hart gekregen en heeft twee beenamputaties, hij is nu volop aan het revalideren om terug een beetje te kunnen lopen.Daarbij heeft hij ook nog eens een uitzetting van de aorta, dit is heel moeilijk te opereren omdat het een groot risico is. Mensen die dit hebben kunnen er soms nog jaren mee leven, maar andere ook maar een paar weken of maanden. Als die aorta springt dan is het dadelijk gedaan. Ik maak mij dus ook wel ongerust, ik heb een supergoede band met mijn vader want hij is gewoon mijn alles.Soms zijn er dagen dat ik er niet aan denk maar dan zijn er ook van die tijden dat ik niet kan stoppen met eraan te denken.
Veel sterkte
Sarah
|
|
Cindy
12-9-2008
|
25-2-2008 8:06:31
hoi,
ik zit beetje met hetzelfde probleem maar dan gaat het hier over de grootvader van mijn vriend.
er is eind 2006 longkanker bij hem vastgesteld. hij ging eind 2007 niet meer halen. nu is hij er nog. het gaat heel goed met hem maar ik besef dat het rap kan keren.... ik hoop ten zeerste dan hij ons huwelijk kan meemaken, anders weet ik niet hoe mijn vriend hierop zal reageren. het is zijn enige grootvader die nog leeft... hier dus ook een ongerust bruidje...
grts cindy 12.09.08
|
|
Sofie
3-5-2008
|
25-2-2008 8:25:42
Ik heb nog alle 4 mijn grootouders... of beter gezegd 'had'. Mijn grootvader, dooppeter, is vorige vrijdag overleden. Het is heel snel gegaan. Ik had net de woensdag ervoor de uitnodigingen verstuurd naar de familie... Zaterdag is het begrafenis. 't Kan snel gaan... Veel sterkte.
|
|
D
8-8-2008
|
25-2-2008 11:10:06
Ik denk dat iedereen zo wel bang is voor een sterf geval. Mijn grootouders zijn een stuk jonger dan die van jou, maar het gaat recent ook niet zo goed met hen, en ook niet met die aan mijn vriend zijn kant.
Even grof gezegd is dan het enige wat je kan hopen, dat ze niet op jou dag sterven, want dan gaat die mooie dag helemaal verloren in verdriet. En het is helemaal niet egoïstisch zo te denken, want tenslotte wil je gewoon een perfecte dag, en hou je zo veel van je familie dat je iedereen erbij wilt hebben (en zij zullen dat ook wel héél graag willen!)
Heel veel moed, en vooral niet teveel piekeren, zo'n dingen kan je nooit voorspellen
|
|
Lieve
25-4-2008
|
25-2-2008 12:37:29
Hey Vicky,
Ik kan me alleen maar aansluiten bij de rest...Het gevoel dat je hebt, daarover hoef je je niet te schamen.
Wij hebben ons op 06/10/2007 verloofd en meteen een huwelijksdatum geprikt (25/04/2008). belangrijkste reden : de tante van mijn vriend die ernstig ziek was... Bij elke voorbereiding voor het huwelijk stonden we er even bij stil, hoopten we dat ze erbij zou zijn en dat ze niet kwam te overlijden net ervoor. En ja, dan voel je je meteen egoïstisch, maar dat is best normaal. Helaas is onze tante begin december overleden.
Sowieso zal het even moeilijk zijn op onze mooie dag, maar zo zit het leven nu eenmaal ineen...
groetjes,
Lieve
|
|
Nadine
|
25-2-2008 21:38:40
Hallo Vicky.Ik begrijp je 200%.Ik heb mijn huwelijk jaren uitgesteld omwille van de gezondheid van mijn hondjes.Dit jaar zetten we de grote stap en nu vlot het niet zo met de gezondheid van mijn ouders en ik voel me ook schuldig als ik denk: hopelijk is het tegen de trouw allemaal in orde - want natuurlijk wil ik ook dat het voor en na de trouw in orde is ... En je durft niet luidop te denken want dat voelt erg egoïstisch aan. Eigenlijk zou je moeten kunnen zeggen: iedereen fit ... okay dan trouwen we morgen ... Maar dat kan niet hé ... Ik hoop dat voor ons allemaal de grote dag vlekkeloos mag verlopen en iedereen nog lang gezond en gelukkig! Nadine
|
|
Eva
14-6-2008
|
25-2-2008 22:05:25
Hallo, hier ook zo iets. Mijn grootmoeder heeft A.L.S. een dodelijke spierziekte. zij takelt langzaam af. De dokters hadden 2 jaar geleden gezegd dat ze nog maar een jaar te leven had. Maar ze leeft nog steeds, gelukkig. Maar nu de trouw dichterbij komt maak ik me wel soms zorgen dat ze net voor ons huwelijk gaat sterven. Het gaat nu met ups en downs. De ene keer is ze heel goed en de andere keer geef je haar geen maand meer. Mijn tante heeft al gezegd "tis maar te hopen dat ze het haalt want als ze net voor jullie huwelijk sterft kun je alles afblazen hoor" Ik wil echt niet egoistisch overkomen maar moest het zijn dat die famillielid net een week of een paar dagen voor jullie trouw komt te sterven. Gaan jullie het laten doorgaan dan of blazen jullie het af? Stomme vraag mss maar ik zit er toch wel een beetje mee. Want tis niet dat zo een huwelijk niets kost he!
|
|
Karen
13-9-2008
|
26-2-2008 8:42:29
@ Eva: Ja, da's een moeilijke vraag, he ... Ik heb besloten om er mij pas mee bezig te houden als het gebeurt, want je weet toch nooit op voorhand hoe je zou reageren ... En als ik er nu al over nadenk, voel ik mij toch alleen maar slecht, en daar heeft niemand iets aan ...
Groetjes,
Karen
13/9/2008
|
|
sarah
18-7-2008
|
26-2-2008 16:08:56
Hey,het beste wat wij hier allemaal kunnen doen,is toch genieten van de voorbereiding (denk nie da iemand ons dat kwaijk neemt), hopen op het beste dat we iedereen erbij kunnen hebben zoals we dat graag zouden willen. Gebeurt er onverwachts toch iets dan zijn dat zorgen voor dat moment.
Ik vind dan ook nie dat iemand jou kan verbieden je trouw door te laten gaan mocht er iets gebeuren,zoals je al zegt,de kost eraan is ook nie niks.
Met mijn boma gaat het de laatste dagen sinds de opperatie ook weer slecht.
grtz sarah (nog 143 dagen
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|