Terug naar overzicht
Oei, dit is helemaal niet leuk.heb je al kunnen achterhalen waarom hij zo'n schrik krijgt om te trouwen? Is het de dag zelf, volet hij zich te zeer gebonden of staat hij niet graag inde belangstelling? Enkel door na te gaan waarom hij alles wil afblazen kan je naar een oplossing toewerken zoals het kleinschaliger houden of in het buitenland huwen als hij niet van belansgtelling houdt.Tracht hem ook niet te veel te pushen om te huwen. Geef hem gerust wat tijd en desnoods verplaats je de huwelijksdatum naar een latere dag. Je hebt, als ik het goed begrijp nog niets moeten betalen? Dan is er dus nog niets verloren. Zorg dat het eerst goed komt tussen jullie en dan komt die trouw er wel (alleen misschien wat later).Héél veel goede moed gewenst!
Hey Laura,ik had een paar jaar geleden ook wat schrik van een trouwfeest. Al het gedoe errond, iedereen die naar je kijkt, voor iedereen goed willen doen, ... pfff. Bij mij is het gebeterd sinds ik een aantal vrienden, neven en nichten heb zien trouwen. Door het van wat dichterbij mee te maken besefte ik dat het toch niet zo angstaanjagend is, dat wat je juist doet niet zo superbelangrijk is en dat het vooral plezierig moet zijn. Je moet ook vooral je eigen zin doen en proberen je niet(s)(te veel) aan te trekken van wat anderen zouden kunnen denken.Misschien helpt het om al eens naar een huwelijksviering te gaan en te letten op hoe het koppel zich gedraagt?Warme groetjes en hopelijk komen jullie er uit.PS Ondertussen zijn we heeeel enthousiast en gaan we zelfs voor de kerk trouwen! Wie had dat ooit gedacht?
Hey,als ik het zo lees, denk ik niet dat hij schrik heeft van de dag zelf, maar eerder van het idee dat hij zich op die manier onlosmakelijk aan jou bindt... Bovendien zijn jullie net gaan samenwonen in een eigen huisje en voor sommige mannen zijn al die veranderingen nogal bedreigend.Jullie moeten er zeker over praten, misschien helpt het als je hem duidelijk maakt dat er eigenlijk niet zo veel zal veranderen door te trouwen, maar dat het voor jou toch belangrijk is. Het is niet zo dat je ineens in de zetel gaat zitten in training en jezelf niet meer zal verzorgen. Waarschijnlijk ga je hem na het huwelijk ook niet meer beperkingen opleggen dan nu, jullie gaan als koppel ook niet anders tegenover elkaar staan. Maar het kan zijn dat hij daar wél schrik van heeft. Zie het trouwfeest als de kroon op jullie relatie, als het vieren van jullie liefde aan elkaar. Niet als een strop waar hij zijn hoofd in zal steken.Ik hoop dat hij alles kan verwerken en uiteindelijk beslist toch met jou in het bootje te stappen. Veel sterkte, jullie komen er samen zeker uit!Groetjes,Lieve
Hey Laura, Misschien moet je alles wat tijd geven. Mijn vriend wou absoluut niet van trouwen weten toen we gingen samenwonen, maar een jaar later heeft hij me toch ten huwelijk gevraagd en ziet hij het volledig zitten. Misschien moet je hem dus wat tijd geven om te wennen aan de nieuwe situatie.Het kan misschien ook nuttig zijn hem eens te vragen hoe hij zich voelde en wat hij in gedachten had op de moment dat hij je ten huwelijk vroeg. Misschien dat hij er dan op een andere manier over nadenkt...Veel sterkteKarlien
Dag Laura,Mannen kunnen geen twee zaken aan. Laat hem even aan de nieuwe situatie wennen en vraag het hem dan nog eens of hij wil trouwen of niet. Mijn verloofde wil graag trouwen en geeft geen schrik om zich te binden, wel voor de dag zelf. Zaken die voor mij logisch zijn, zijn niet logisch voor hem. Zo snapt hij maar niet hoe we naar huis zullen gaan na het feest als we eerst met gehuurde wagens naar de feestzaal gaan. Hij verstaat maar niet dat je je eigen wagen de avond voordien aan de feestzaal kan zetten. Ik moet hem dan ook heel veel gerust stellen dat alles die dag wel in orde zal komen. Het liefst van al zou hij gewoon op een dag wakker komen en gewoon getrouwd zijn. Snap je?Groetjes en veel suc6,Gerlinde