Huwelijk uitstellen of niet?

Hey,

Het is zoals je zelf al aangeeft dat jullie dit zelf moeten beslissen.

Persoonlijk denk ik ook dat ik, moest ik in jou situatie zijn, het huwelijk een jaar zou uitstellen. Alleen al om te kunnen genieten van de voorbereidingen en alles er rond. Misschien ook al om optimaal te kunnen genezen zonder dat de stress van een huwelijk plannen erbij komt.

Anderzijds is het misschien ook iets om je aan recht te houden en om naar uit te kijken in deze moeilijke periode. Het zal misschien je gedachten wat verzetten.

'k Zou zeggen, volg je hart!

Ik wens je alleszins een goed herstel en een prachtig huwelijk in 2008 of 2009!

Vele groetjes
Kelly

Hey Marie,

dit is iets wat jij (en je partner) zelf en samen moeten beslissen. Mijn verhaal is totaal anders, maar ik wil het je wel vertellen. Mijn vriend en ik zijn verloofd sinds eind januari en half februari werd er bij mijn mama borstkanker vastgesteld. Mijn eerste reactie was ook, dan stellen we de trouw uit (wij trouwen in oktober, dus dat was een half jaar later en echt veel lag er toen nog niet vast). Mijn mama wou er echter niet van weten ... Het is heel moeilijk geweest voor ons, de voorbereidingen hebben maanden stilgelegen ... Bij het kiezen van mijn trouwkleed was het heel moeilijk voor haar, was tussen twee operatie tussen, maar ze wou er echt bij zijn ... Nu is mijn mama vorige week een kleed gaan kiezen (ok, trouwkleed is moeilijker, dat moet ik toegeven) en het was echt zalig!!! Ze straalde!! Waarmee ik wil zeggen, dit is iets waar ze echt naar uitkijkt, ze heeft pijn, ze ziet af, enz (ik wil je geen schrik doen krijgen, maar je weet dit zelf ook wel) maar dit is een plezierig lichtpuntje in een donkere tijd.

Iedere persoon is verschillend, iedere kanker is verschillend, maar als ik je verhaal lees, dan wil je er echt nu voor gaan ... En voor alle 'ongemakken' is er wel een oplossing. (bvb een 'nepborst' en wat schminck voor kleur en overal een stoel voor mijn mama (ook al zegt ze zelf dat ze zal dansen tot ze erbij neervalt))

Veel sterkte!!! Ik vind het heel moedig van jou en je partner, gelijk welke beslissing jullie nemen.
Elke
13/10/07

Hey
Allereerst wil ik je veel beterschap toewensen.
Als ik jou was, dan zou ik wachten. Je wilt dat die dag perfect is, en als je denkt dat je nog niet helemaal terug op je plooi bent, zou ik het uitstellen.
Zo voorkom je onaangename verrassingen, en je moet realistisch blijven: stel dat je nog niet genezen bent,en de chemo moet worden voortgezet... wat ik je natuurlijk niet toewens, maar de kans bestaat.
Trouwen kan je altijd, waar en wanneer je maar wil. Dus ik zou eerst zorgen dat mijn gezondheid in orde is. Op je huwelijksdag kan je dan twee dingen vieren: je liefde voor elkaar, en je overwinning op die vreselijke ziekte!
Veel sterkte en succes.
xxxxxxxx

Hey,

Eerst en vooral veel sterkte toegewenst.
Ik zou ook zeggen dat je hart moet volgen.
Wat ik zelf zou doen is het laten doorgaan en niet uitstellen, maar een ieder is anders en je directe omgeving moet je steunen bij de beslissing die je neemt anders lukt het niet denk ik.
Ik zelf zou het als een lichtpuntje in de donker zien en mij er aan vasthouden.

Voor alle problemen zijn oplossingen, zo kan je voor je haar viamines nemen die de groei stimuleren en eventueel op je feest je eigen haar met een haarstukje laten opsteken waardoor het land lijkt.
Voor het zonnen bestaan er nu technieken waardoor je een kleurtje hebt zonder in de zon te komen ik denk dat het tanning heet of zo.
Voor de huwelijksreis kun je tot 6 maanden na de trouwdatum genieten van honeymoon voordeel.

Ik zou het zelf doorzetten omdat ik vooral mezelf goed ken en een goede uitvalsbasis heb waar ik steeds op kan steunen om door moeilijke periodes heen te komen.

Ik wens veel sterkte toe en hoop dat je bij jezelf diep van binnen het antwoord vindt en je jouw hart zult volgen.

veel groetjes
Eline & Stijn
05/09/2008

je zegt 'ik wil flink zijn' en 'we hebben het al tegen veel mensen gezegd'. Ik denk niet dat er iemand is die het niet begrijpt als je de trouw zou uitstellen! (dus dat vind ik geen excuus) Ik begrijp het wel dat je niet liever aan iedereen laat weten dat je kanker hebt (mijn mama wou in het begin zelfs niet dat mijn toekomstige schoonouders het wisten) en dat je er daarom tegen op ziet om te zeggen dat jullie het een jaartje uitstellen.

ivm 'flink' zijn: ik denk dat deze 'beproeving' toont hoe flink je bent en hoe sterk je als koppel bent (het verwerken van kanker is echt niet gemakkelijk!!!). Ik heb het al gezegd, gelijk wat je beslist het is een moedige keuze.

Het kan een lichtpuntje zijn om naar uit te kijken in deze moeilijke periode, iets om je gedachten even te verzetten. Aan de andere kant heb je waarschijnlijk al genoeg aan je hoofd dat je niet ook nog eens een trouw wil plannen ... En, idd, trouwen kan je nog altijd, misschien een jaartje later dan voorzien, maar je man loopt vast niet weg ;-) En als jullie dit aankunnen (zoals gezegd kanker verwerken is heel moeilijk en iedereen doet het op zijn manier), dan kunnen jullie met jullie trouw de wereld aan!!

liefs
Elke
13/10/07

Ik kan me niet in jouw situatie stellen, maar ik denk dat ik het zou willen laten doorgaan, om mij toch op te trekken aan al die leuke aspecten van de voorbereidingen.
Je zal heel ziek zijn en vaak moe, maar er zullen ook veel momenten zijn dat je je gaat vervelen thuis en dan is het misschien leuk die momenten op te vullen met wat voorbereidingen.
Tenslotte moeten 'gezonde' bruidjes (vergeef me die term) de voorbereidingen nog combineren met hun dagelijkse job.

Indien je van onze kanten bent, wil ik je met veel plezier helpen met je voorbereidingen, ik ben er namelijk een expert in geworden, na 2 jaar plannen ;-)

Veel succes!
Fieke
reeds 61 dagen getrouwd

Dit is natuurlijk een flinke opdoffer. Je uiterlijk vind ik zeker geen reden om het huwelijk uit te stellen. Iedereen weet wat je nu doormaakt. Misschien moet je in die periode nog chemo of bestraling krijgen. Dit zou voor mij een reden zijn om het uit te stellen, als je je ziek voelt heb je ook niets aan je dag.
Ik wens je veel beterschap

Hoi Marie,

ik vind het ook heel moedig van jou om jouw situatie hier op het forum mee te delen. Je moet je zeker en vast niet bewijzen door "flink" te zijn; ik denk dat je dat idd wel bent - alleen al door intonatie te lezen van je bericht.
Het is een moeilijke keuze en ik heb even moeten nadenken vooraleer te antwoorden: ik DENK dat ik het huwelijk wel zou laten doorgaan, gewoon al omdat het iets is waaraan je je kan optrekken als je je somber voelt. Een van de belangrijkste instellingen om van kanker te genezen (afgezien van stralingen en chemo) is een positieve ingesteldheid hebben. Mansen die zich door de "ziekte" laten overmeesteren, komen vaak in een spiraal terecht van depressie. Laat jou dat zeker niet overkomen! Als je je echter nog te moe voelt voor een heuse party, dan kan je die nog altijd wel met enkele maanden verzetten.
Wat je ook kan doen is: hou de datum (juni 2008) voor het burgerlijk huwelijk en verzet met enkele maanden het kerkelijk huwelijk...

Ik wens jou (en jullie beiden) heel veel sterkte en moed en beterschap!!

Mocht je van regio Brussel of Vlaams-Brabant zijn, dan steek ik ook graag een handje toe ;o).
Myriam xxx

Hoi iedereen!

Bedankt voor jullie (vele) reacties, echt waar.
Door jullie meningen weet ik nu dat eender welke beslissing altijd de goede is :-) .

We hebben de knoop nog niet doorgehakt, maar we neigen nu eerder naar het uitstellen. Eventueel houden we dan nog een klein informeel 'verlovingsfeestje' op de dag waarop we eerst gingen trouwen.

Bedankt ook aan de mensen die hun hulp aangeboden hebben. Ik zal jullie nog wel tegenkomen op dit forum, denk ik. Dit is te verslavend om mee te stoppen ;-).

Groetjes!