TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Kelly
14-7-2007
|
31-8-2007 17:29:18
Hey,
Ik vind het heel jammer voor je. Ik kan geloven dat je je een wrak voelt, maar bedenk even dat het beter nu is dan wanneer jullie getrouwd zouden zijn. Klinkt hard, maar achteraf zal je het ook inzien.
Hij had geen recht om je zolang aan het lijntje te houden.
Leer er uit voor de toekomst.
Heel veel sterkte...
|
|
Karlien
9-8-2009
|
31-8-2007 17:38:30
Sofie,
Ik wens je veel sterkte, want zoiets moet inderdaad als een mokerslag aankomen.
Een vriendin van mij maakte +- hetzelfde mee, maar is ondertussen alweer 4 jaar samen met een ander waar ze ondertussen ook verloofd mee is. Ze zegt zelf nu veel gelukkiger te zijn.
Hopelijk heb je een goede vriendenkring om je op te vangen en kan je veel steun krijgen van je ouders.
Hou je goed en ooit komt die droomdag zeker!
|
|
Mieke
8-9-2007
|
31-8-2007 17:50:33
Het moet idd verschrikkelijk voor je zijn...
Maar toch raar dat je verloofd bent sinds februari en dat hij zich al een jaar niet meer goed voelt?
Dan heeft hij je ten huwelijk gevraagd met dat hij hem niet goed voelde ?
Heb je dit bevraagd ?
Mss is hij bang met die definitieve stap tot binding en dat hij het nu moeilijk krijgt ?
Mss nog eens goed met hem praten, dat je toch het waarom snapt ?
Groetjes en sterkte
|
|
Marie
5-10-2008
|
31-8-2007 18:54:33
Dag Sofie,
Ik vind het echt verschrikkelijk voor jou! Op het moment dat je op trouwen staat ga je er van uit dat alles super koek en ei is. Echt erg voor je. Ik zou me ook rot voelen. Misschien moet je idd toch nog eens met hem gaan praten. Misschien komt het nog goed? Jullie waren zo lang samen! Ik wens je veel sterkte en hoop dat je vrienden en familie hebt waar je kan op rekenen want dat wordt superbelangrijk. Dikke kus, Marie
|
|
lien
16-2-2008
|
31-8-2007 19:45:49
Beste Sofie,
Weinig woorden zullen je kunnen troosten, denk ik, maar wat ik je vooral wil zeggen is dat je je niet mag blindstaren op angst voor een nieuwe start... Je moet leren uit deze ervaring en vooral vooruit kijken. Ikzelf was bijna 28 toen ik na enkele mislukte langdurige relaties eindelijk dat echte gevoel van liefde mocht ervaren... Mijn toekomstdromen als jong meisje zijn helemaal niet uitgekomen zoals ik het in mijn hoofd had (trouwen rond 24-25, eerste baby op 26, 2de ergens op mijn 28, enz...) en vandaag ben ik daar eigenlijk heel gelukkig om gezien ik zoveel geleerd heb uit (al en toe behoorlijk pijnlijke) ervaringen en dat ik vandaag ben wie ik ben om wat ik heb meegemaakt... Ook mijn vriend moest eerst door een (behoorlijk pijnlijke) echtscheiding gaan om daarna mij tegen het lijf te lopen...
Het is soms treffend hoe mensen door en diep dal moeten gaan om daarna waar en allesoverstijgend geluk te ervaren. Je zal je nu inderdaad een wrak voelen, begrijpelijk, maar geloof me dat je dit hele gebeuren binnenkort met gans andere ogen zal bekijken en zelfs later ook zal begrijpen waarom dit moest gebeuren... Misschien zal je binnen enige tijd zelf beseffen dat je misschien ook niet alles vond in deze relatie wat je had gewild?
Everything happens for a reason...
Heel veel moed de komende tijden, put kracht uit je tranen en weet dat geluk zoals jij het droomt je zeker nog te wachten staat!
Veel liefs,
Lien x
|
|
saskia
7-9-2007
|
31-8-2007 20:43:17
hey
eerst en vooral sterkte!
maar nooit wanhopen! ook al lijkt het nu het einde. ik was ook zeven jaar samen met mijn ex, we gingen trouwen op 5 mei 2005, een jaar eerder ging het fout en zagen we van de trouw af. in juni 2005 was het definitief gedaan. in juli (weet het is snel) ben ik mijn man tegengekomen, dag later woonden we samen en 2 jaar en 2 dagen later waren we getrouwd!!!
en ik kan niet anders dan zeggen dat ik nu veel gelukkiger ben ook al dacht ik toen ook dat ik dna de liefde van mijn leven had...
je komt er wel weer door
sterkte
sas
|
|
Ilse
17-8-2007
|
31-8-2007 23:33:00
Dag Sofie,
Ik voel me erg geraakt door je verhaal. Ik heb iets heel gelijkaardigs meegemaakt. Dat was drie jaar geleden. Ik denk dat ik me een idee kan vormen over hoe je je moet voelen. Ik verzeker je, je zal je nog een tijdje niet in je sas voelen. Maar ik kan je ook verzekeren dat het weer over zal gaan, ook al denk je dat het nooit meer goed komt. Nu, drie jaar later, ben ik ondertussen twee weekjes getrouwd, met een man waar ik veel gelukkiger mee ben dan met die ander, ook al kon ik me op dat moment niet voorstellen dat het mogelijk was. Ik kan alleen maar zeggen: het gaat nu een tijdje niet gemakkelijk zijn, maar de tijd gaat voorbij, en hoe meer seconden wegtikken, hoe dichter je komt bij een nieuw geluk.
Ik wens je nog heel veel goede moed.
Ilse
|
|
Ann
15-12-2007
|
3-9-2007 12:16:00
Hoi Sofie,
ook van mijn kant wens ik je eerst veel sterkte toe! Maar je moet vooral niet wanhopen!
Zoals al enkele anderen, heb ik ook iets gelijkaardigs meegemaakt. Ik heb met mijn ex een 3-tal jaar samengeweest, waarvan 2 jaar samengewoond. Na een dik jaar samenwonen besefte ik dat hij toch niet de ideale persoon was voor mij (vooral veel andere - niet te verzoenen - ideeën). Ik was ook bang om een punt te zetten achter deze relatie (reeds veel energie ingestoken, ik word niet snel verliefd - het was mijn tweede vriend en ik was al afgestudeerd...) Uiteindelijk heb ik toch die beslissing genomen, het was hard. In de eerste weken was het moeilijk: je komt alleen thuis, je kan niemand knuffelen enz. Maar daar moet je je over zetten: je hebt terzelfde tijd opnieuw vrijheid. Een dik half jaar later kwam ik echter iemand tegen die ik kende van vroeger: het klikte meteen! Binnenkort gaan wij trouwen :-)
Zo zie je maar: op ieder potje past een dekseltje! Het enige dat je niet op voorhand kan weten is wanneer het er komt (ja, mijn kinderdromen heb ik wat in tijd moeten opschuiven...)
Groetjes!
A
|
|
Fieke
7-7-2007
|
3-9-2007 15:11:48
Hey Sofie,
Wij waren een half jaar verloofd toen mijn man ook plots begon te huilen en toegaf dat hij het allemaal niet meer zag zitten. Hij dacht: "Is dit het nu?" Trouwen, dan kindjes en that's it?
We zijn toen ook door een diep dal gegaan hoor. Hij zei me dat hij graag nog wat van zijn leven zou 'profiteren'. Dat hij me graag 2 jaar in de diepvries wou steken om me er dan weer uit te halen, omdat hij zeker wist dat ik de vrouw was waarmee hij vroeg of laat wilde trouwen.
Ik zie dat jullie ook al lang samen waren en als je nu 25 jaar bent (zoals ik), was je dus ook nog heel jong als jullie vast zijn beginnen te verkeren.
Mijn man heeft blijkbaar een stuk jeugd gemist, terwijl ik dat nooit nodig heb gehad.
Wij hebben onze trouw meteen afgelast, en we hadden onderling afgesproken dat hij zoveel jeugd mocht inhalen als hij wilde. Behalve bedriegen kon alles. Hij ging donderdag, vrijdag en zaterdag uit met vrienden (die allemaal juist vrijgezel waren) tot een stuk in de ochtend. Hij heeft het welgeteld 3 maanden volgehouden. Hij besefte wel redelijk snel dat je ongelooflijk veel geld opdoet, dat je je gezondheid ermee schaadt, je werk op den duur verwaarloost, enz.
Stilaan zijn we zo weer naar elkaar toegegroeid en na een tijdje hebben we beslist ons huwelijk een jaar te verzetten.
Het belangrijkste bij ons was dat we zo goed konden praten, want anders waren we gewoon uit elkaar gegaan terwijl we beiden wisten dat we voor elkaar gemaakt zijn. Wij waren toen ook 6,5 jaar samen (nu 8,5 jaar). Ondertussen zijn we reeds 58 dagen getrouwd.
Moeite doen moet natuurlijk van twee kanten komen. Als je vriend er echt geen moeite meer voor wil doen, is het natuurlijk moeilijk. Maar ik zou je toch aanraden veel met hem te praten, zodat hij er misschien zelf achter komt wat zijn probleem is. Ben jij het of is hijzelf het. Heeft hij ook een stuk jeugd gemist of ziet hij eerder een ander meisje zitten? Alles kan, maar het is belangrijk te praten!
Ik wil je echt een hart onder de riem steken hiermee, want ik wéét dat het nog kan goedkomen. Laat hem anders even op zijn positieven komen, misschien beseft hij dan zelf wel dat hij dom bezig is.
Veel sterkte, naamgenoot!
Groetjes,
Fieke x
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|