Terug naar overzicht
Hallo Lien.Mijn a.s. is ook een moslim.We gaan nu na 13 jaar trouwen voor de wet.een 5 jaren(weet het niet meer juist)terug zijn we bij zijn ouders thuis voor de islam getrouwd.voor mij persoonlijk was het niet veel want ik wist het 1 dag op voorhand dat het ging gebeuren en het was de eerste keer dat ik bij zijn ouders binenkwam(ze zijn jaren tegen onze relatie geweest)Ik herrinner me nog dat ik een hoofddoek op moest en een turkse naam kreeg.We moesten op onze knieen gaan zitten en een gebedje zeggen en dan waren er een aantal kennisen bij van zijn vader als getuige.Ik hechte er op dat moment ook eigenlijk geen betekenis aan omdat ik meer zenuwen dan iets anders had om al die familieleden rond me te hebben die me eigenlijk niet moesten dus.....zo dat was mijn ervaring ermee.het zal voor jou denk ik wel heel anders gaan zijn.ben wel blij eens mijn ervaring met iemand te kunnen delen die ook voor de islam zal trouwen.groetjes Wendy
Hallo Wendy,Ik hoop dat je dit berichtje nog leest...Ik ben blij dat er toch nog mensen zijn zoals ik!:d. Heeft de trouw voor de imam iets veranderd voor jou persoonlijk? (heeft je aanstaande je anders behandeld daarna, zijn er gevolgen voor kinderen,...)?Groetjes,Lien
Dag Lien,Ook ikzelf ben samen met een moslim. Wij hebben echter samen beslist dat we enkel voor de wet zouden trouwen. Geen kerkelijke dienst en niet voor een imam. Waarom deze keuze? Ik sta heel open tov zijn cultuur. Ik kook hallal voor hem, heb respect tov de gewoontes bij hem thuis en dankzij mijn enkele marokkaanse woordjes verloopt alles goed. Ikzelf kom uit een puur Belgisch gezin waar mijn moeder jaren les heeft gegeven in het katholiek onderwijs. Aanpassingen waren dus nodig van beide kanten. Zijn ouders hebben 2 maal gevraagd of we toch niet voor de imam zouden trouwen ook. Maar dit zou ik minder respectvol hebben gevonden tov mijn eigen geloof. Dus doen we dit niet. Zij argumenteerden dat het nochtans beter zou zijn voor de erfenis van onze kinderen. Indien niet voor de imam getrouwd, dan kan de erfenis van de grootouders nooit tot bij de kleinkinderen (die dan enkel de belgische nationaliteit dragen) geraken. Ook het feit dat onze kinderen dan de marokkaanse nationaliteit niet zullen hebben, doet hen waarschijnlijk pijn. Maar ik voel mij er gewoon beter bij. Ik wil geen "inbreuk" plegen op mijn eigen identiteit. Ik ben wie ik ben. Hij is wie hij is. Uiteindelijk hebben we besloten om op 06/07 hier in belgie te trouwen voor de wet. Op die dag houden we ook het belgisch feest. Een week later volgt een marokkaans feest. Er horen rituelen bij maar ik onderteken niets en er komt ook geen imam aan te pas. Ook later, na ons huwelijk en wanneer er eventueel kinderen komen, wil ik hen het beste van beide culturen mee geven. Ik weet dat het voor sommige moslims taboe is om hun kind "niet moslim" op te voeden. Ik ben blij dat ik met mijn verloofde overeen ben gekomen dat we later de keuze van geloof aan het kind laten. Ik denk dat het belangrijk is om dit alles samen te bespreken. Volgens mij zit het pas goed wanneer beiden zich goed voelen (wat de beslissing dan ook mag zijn). En dan staat men dubbel zo sterk indien de ouders of anderen opmerkingen maken. Je mag mij steeds mailen indien gewenst: lobket@hotmail.comVoor mij komt de grote dag heeeeel dicht bij. Groetjes.
Hallo Lienvoor mij persoonlijk heeft het niks veranderd en hij is me ook helemaal niet anders gaan behandelen of zo.maar bij ons is de situatie wel heel ingewikkeld.Pas een aantal jaren na de geboorte van ons 1ste kindje hebben de ouders onze relatie "aanvaard" en toen ineens hadden ze buiten mijn weten om dat huwelijk voor de imam geregeld.ik had toen meer iets van :" ik wil dit niet" dan iets anders want het was allemaal zo ineens en zonder mijn familie erbij.Maar ik denk dat als jij een goed contact hebt met zijn familie dat je er wel iets moois van kan maken moest je toch beslissen voor de islam te trouwen.net als Lobke kook ik ook helal en word er ook geen alcohool gedronken en probeer ik ook zoveel mogelijk zijn rituelen te respecteren maar ik kan niet zeggen dat ik nu ook overtuigd moslim ben. De gebeurtenissen in het begin van onze relatie hebben me eigenlijk daarvan afgeschrikt.zijn familie is wel echt traditioneel in het extreme.Nu hebben we intussen 2 kindjes en hebben we ook een redelijk contact met zijn familie maar we zullen nooit beide families bijeen kunnen brengen.teveel gebeurt.zou ik mogen vragen hoe jullie ervaring is met het bekent maken van jullie relatie bij zijn ouders?groetjes wendy
Wendy,Geef jij me even je emailadres door of stuur je me even zelf een mailtje? Zal makkelijker zijn om op je vraag te antwoorden;). Mijn adres: vacquierlien@hotmail.comDank je wel!Groetjes,lien