TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Lies
27-10-2007
|
14-6-2007 16:14:54
Hey Elke,
Hier een gelijkaardig verhaal: ook wij speelden al heel vroeg in onze relatie met het idee van trouwen en kindjes krijgen. Op een bepaald ogenblik hadden we het elkaar al een paar keer gevraagd (niet echt zo heel officieel, maar gewoon op heel intense, intieme momenten). En uiteraard antwoordde de ander dan altijd 'ja'. Zo hebben we dan uiteindelijk gewoon een trouwdatum vastgelegd omdat we dus allebei heel graag wouden trouwen.
Ook hij zegt dat hij mij nog een officeel aanzoek gaat doen, ik ben benieuwd.
Zelf ga ik hem ook nog eens 'echt' vragen op een weekendje weg dat ik nu aan 't organiseren ben ...
Groetjes,
Lies
|
|
Jennifer
15-9-2007
|
14-6-2007 16:21:10
Hey Elke,
Wij speelden eveneens al heel vroeg met de gedachte van kindjes te krijgen. Ik wilde heel graag trouwen, maar mijn ventje was er niet zo voor te vinden en wilde liever eerst kindjes. Dus uiteindelijk had ik het opgegeven om te wachten op een aanzoek.
Maar ineens zei hij op een dag: pak je koffers want morgen vertrekken we voor een drietal dagen. Ik schrok natuurlijk, maar blij met de verrassing ging ik onmiddellijk pakken.
We waren met de wagen en hij reed maar, zonder dat ik wist waar we naartoe gingen.
Uiteindelijk kwamen we aan in Normandië, hij had geboekt in een superromantisch kasteel in Etretat. Dit staat bekend om zijn kliffen, maar vooral zijn klif in de vorm van een olifant...
Ik had nog altijd niks door natuurlijk...
MIjn vriend wilde graag naar boven op de kliffen wandelen, en hoewel ik daar niet zoveel zin in had, zei ik toch ja om hem een plezier te doen :-)
Toen we exact bovenop de olifant stonden (achter zijn rechteroor!) haalde mijn vriend ineens een piepklein rood doosje tevoorschijn...ik was sprakeloos! Hij vroeg of ik met hem wilde trouwen en ik was zo van slag dat ik bijna vergat 'ja' te zeggen!
Ik had het eerlijk gezegd niet verwacht dat hij het zó romantisch zou vragen, laat staan dát hij het zou vragen...! Voor mij hoefde het niet superspeciaal te zijn of superduur of superromantisch, het feit dat hij het al vroeg zou mij al gelukkig maken...
Maar ik ben blij dat hij het zo heeft gedaan natuurlijk :-)
Groetjes!
Jennifer
(15/09/07)
|
|
vanessa
17-5-2008
|
14-6-2007 16:22:59
hela,
hier ook door het onderwerp "kindjes"
op 28 maart zaten we buiten op het terras toen hij vroeg of ik op zijn schoot wou komen zitten. we spraken er verder over en toen zei hij "om kindjes te krijgen moet je eerst trouwen" en toen haalde hij zijn ring boven..dolgelukkig natuurlijk!!
|
|
Sandra
5-7-2008
|
14-6-2007 16:27:48
Vorig jaar, 5 september 2006 om precies te zijn, heb ik mijn vriend een ballonvaart cadeau gedaan voor zijn verjaardag. Mijn ouders en zussen + mijn schoonbroer, zijn ouders en zus waren op die avond ook van de partij, aangezien er enkelen meevaarden. Na onze luchtdoop en met een glaasje champagne in de hand, vroeg mijn vriend de aandacht (na eerst effen bij zijn ma te gaan om iets uit haar handtas te nemen)hij bedankte mij voor de ballonvaart en dan plots ging hij op zijn knieën en stelde hij DE vraag. natuurlijk zei ik volmondig 'ja'. We waren al een tijdje aan het praten over trouwen en kindjes, enz. en eindelijk is het nu zover. We zouden trouwen op 7/7/7 maar jammer genoeg, door omstandigheden (ons huisje kan maar pas klaar zijn tegen 2008) hebben we het een jaartje uitgesteld. Dus nu wordt 5/7/08 onze dag! We kijken er echt naar uit!
|
|
Mieke
15-6-2007
|
14-6-2007 17:35:49
Hallo,
Zo leuk om dit alles te lezen. Er sijn toch nog veel romantische mannen blijkbaar :)
Bij mij was dit niet zo ...
We zeiden steeds dat we gingen trouwen als Club Brugge (mijn vriend is hevige fan) kampioen speelde vorige jaar. Maar ze zijn dus geen kampioen geworden, maar toch gaan we trouwen :) Zo heeft mijn vriend na de laatste match mij ten huwelijk gevraagd in de kantine van het voetbal ... Niet echt romantisch, maar ik was weldolblij!!
Groetjes,
Mieke
150607
|
|
Tania
3-5-2008
|
14-6-2007 17:35:49
Hey,
Is wel leuk om te lezen allemaal! Wij babbelden al wel langer over trouwen, maar mijn vriend vond dat hij het wel zou officieel vragen als de tijd er rijp voor was. Toen we in februari een weekje in Valkenburg waren op een appartement, bleek dat hij stiekem van tevoren een massage voor mij gereserveerd had in Thermae 2000 vlakbij. Ik superverrast (had ik toen geweten...) en helemaal van amai, gij stiekemerd, en ik wist van niks... Toen we terug op ons appartement waren, mocht ik na het douchen niet uit de badkamer. Hij had dan doorheen de slaapkamer en woonkamer een paadje gelegd van zelf uitgeknipte gekleurde papieren hartjes (had hij uren aan geknipt). Er was daar ook een open haard die hij had aangestoken, allemaal kaarsjes, en overal hartjes. Ne mens zou denken dat je dan iets doorhebt, maar hij zei al een hele tijd dat hij iets speciaals wilde doen voor onze bijna 5 jaar samen, dus ik dacht dat dat het was. Alleen dronk hij voor één keer rapper champagne dan ik, wat ik toch verdacht vond. Uiteindelijk kwam dan het aanzoek en de ring, en ik schrok echt enorm, ik had het totaal niet verwacht! Het heeft wel een paar minuten geduurd voor ik ja kon uitbrengen. Achteraf moet ik zeggen dat het lijkt alsof dat de overheersende emotie was, ik was echt compleet overrompeld, en heb zo nog een hele week rondgelopen. Maar het blijft een heel mooi moment!
Groetjes,
Tania
|
|
Sophie
18-4-2008
|
14-6-2007 18:17:49
Hoi!
Wij wisten ook dat we ooit wel zouden trouwen maar ik was aan het wachten op het officiele aanzoek.
Voor zijn verjaardag waren we met 12 vrienden gaan eten op restaurant en daar waren de vrienden mij aan het plagen met " hij gaat het niet vragen, hij is de persoon niet om te trouwen, dat is niks voor jullie..."
Ik was al half kwaad op ons vrienden en toen, out of the blue, toen het eten geserveerd werd kwam mijn ventje naar mij toe met de woorden : voor we gaan eten moet ik eerst iets zeggen...
Hup, op zijn knieen en toen vroeg hij het!!!!
Ik heb zitten janken van geluk en kon niets meer eten van de schok!
Het was zo mooi en al onze vrienden waren erbij dus hebben we direct een verlovingsfeestje gehouden!
Leuk om al die reacties te lezen
Blijkbaar is er meer romantiek in Vlaanderen dan we denken!
Groetjes
Sophie 18.04.2008
|
|
bjm
|
14-6-2007 20:11:25
Hey Bruidjes,
De mijnen is maar om de zoveel jaar een romanticus. Maar voor zijn huwelijksaanzoek heeft hij serieus zijn best gedaan ;-)
Op moederkesdag (we hebben en zoontje van bijna 3jaar) moest ik in bed blijven omdat er traditioneel ontbijt werd gemaakt. Plots kwamen mijn twee mannen naar boven met elk een rode fluwelen roos. Toen ik naar beneden mocht en de deur opende zag ik 50kleine doosjes met daarop 50rode fluwelen rozen. En als achtergrond muziek : You are so beautiful van Joe Cocker! Ik moest toen in de zetel zitten en mijn eerste pakje openen. En ja, daar zat een kleiner doosje met een knieval ;-) En in die andere 49doosjes zat er een foto van ons van afgelopen 6jaar!
Een dag om NOOIT te vergeten!!!!
Groetjes,
Julie
26/07/2008
|
|
anneleen
1-1-2020
|
14-6-2007 20:27:35
Ik was al heel lang aan het zagen. En ik ben er toen zelf eventjes in geslaagd om zijn huwelijksaanzoek te dwarsbomen. Ik verjaar op 1 mei. En de maandag hebben de scholen een brug genomen, dus een lang weekend voor de boeg. Mijn verloofde had van zijn werk een bongo cadeaubon gekregen en we zouden het weekend van mijn verjaardag nemen om de bon in te ruilen. We waren volop bezig met onze tuin en ik had er niet beter op gevonden om het weekend af te lasten omdat ik buiten alles in orde wou doen. Daar vielen zijn plannen in het water.
Maar zo'n 2 weken later is het er toch van gekomen. (12 mei 2007). Hij was al eerder naar boven gegaan (ik moest mijn tanden en zo nog poetsen). Toen ik boven kwam was de deur van ons slaapkamer dicht. Groot was mijn verbazing toen ik de deur open deed. Mijn hart begon onmiddellijk al harder te slaan. Op de commode had hij allemaal kaarsjes gezet. Die vormden 2 in elkaar gehaakte ringen en een vraagteken. In het midden van de 'kaarsjesringen' lag de verlovingsring. Hij vroeg niet wil je met mij trouwen, maar wat ga je uitblazen de ringen of het vraagteken. (ringen voor nee, vraagteken voor ja). Ik heb gekozen voor het vraagteken. Superromantisch toch, ik vind het iets om nooit meer te vergeten... En heb alleszins mijn lesje geleerd met het zagen (zorgt voor uitstel) en het uistellen van reisjes :)
Groetjes
Anneleen
|
|
Elke
13-10-2007
|
14-6-2007 20:38:52
wauw!!! wat een romantische zielen!!!
geniet maar van jullie jongens, en hou ze goed vast voor andere meisjes jaloers worden ;-)
|
|
Veerle
18-7-2007
|
14-6-2007 21:02:14
Hallo!
Leuk om te lezen al die aanzoeken, dus ik ga jullie 't mijne niet onthouden!
Ik geef les in de lagere school en vorig jaar op de laatste dag van het schooljaar kreeg ik van 's morgens zeven uur tot een uur of drie in de namiddag de hele tijd sms'jes van familie, vrienden, collega's,... Ze stuurden "Proficiat" of "Eindelijk" of "geweldig zeg"... Ik dacht in 't begin nog dat 't een vergissing was, maar begon me doorheen de dag steeds onrustiger te voelen...
Rond half vier stapte ik de schoolpoort buiten met al mijn bedankcadeautjes van de kinderen en ik zag in de verte een man op een 'bakfiets'. Ik weet nog dat ik dacht: "Tof zeg, zo'n fiets, maar kom Veerle, gaap niet zo naar die mens, want iedereen zal er al wel zo fel naar kijken!"
Ik stap dus rustig in m'n auto en plots staat Wim (mijn vriend) daar met die bakfiets naast mij!
Ik moest instappen (een collega van mij reed met m'n auto naar huis) en er lag een kussentje in om op te zitten.
We reden (al giechelend, want ik voelde wat er ging komen en onder veel bekijks) naar het park.
Daar legde hij een picknickdeken open, haalde een picknickmand uit de bakfiets en ging met een roos en een ring in z'n hand op z'n knieën zitten... Toen heeft hij 't gevraagd! Tranen uiteraard en nadien nog een héél gezellige, romantische picknick!
Op onze uitnodigingen staat ook heel toepasselijk:
Vanop een bakfiets, daarin een picknickmand,
Midden in het park, een roos in de hand,
Vroeg Wim op z'n knieën om te trouwen,
Om samen een leven op te bouwen.
Veerle hoefde niet lang na te denken
om hem een ‘ja’ en haar hart te schenken,
geen twijfels meer, geen onzekerheid,
ze weten ‘t zeker, ze willen elkaar nooit meer kwijt!
Liefs,
Veerle
|
|
Nathalie
7-7-2007
|
14-6-2007 21:24:06
Heyla,
mooie verhalen allemaal :-)
Hoe hij mij ten huwelijk vroeg:
Onverwachts een dagje naar de Ardennen…Heerlijk onder ons tweetjes de dag doorgebracht, prachtig uitzicht…Ik had natuurlijk weer niets door…Daar stonden we dan in de namiddag, tussen de 2 watervallen in. Plots ging hij op één knie zitten en vertelde me hoeveel hij van me hield en vroeg me of ik met hem zou willen trouwen. Daar moest ik niet lang over nadenken!
:-)
Nathalie
07/07/07
|
|
melissa
20-7-2007
|
14-6-2007 21:31:26
hallo
misschien niet zo romantisch maar het was toch prachtig. op een avond waren we tv aan het kijken. toen er eventjes reclame was tijdens de film begon hij te zappen en kwam op ned 2. Daar was er een concert te zien van lionel Ritchie en hij zong het liedje 'Three times a lady' toen kris plots vroeg of ik het niet zag zitten om te trouwen op 20.07.2007 omdat dit een speciale dag is voor ons. Ten eerste is het een speciale datum en ten 2de op die datum zijn we precies 5 jaar samen. mooi é
groetjes melissa
20.07.2007
|
|
tamara
15-9-2007
|
14-6-2007 21:37:25
Mijn vriend zei me "ik denk dat we volgend jaar maar eens moeten trouwen!". Omdat hij nou niet meteen romantisch is nam ik dit dan maar voor een aanzoek en zijn we met de voorbereidingen begonnen.
Ik had wel al een ring gekregen toen we 5 jaar samen waren, er werd toen voor de grap gezegd dat het m'n verlovingsring was en 't is ook zo gebleven.
Nadien zei hij dan teleurgesteld dat hij me eigenlijk wel van plan was ten huwelijk te vragen! We hebben afgesproken dat hij dat dan alsnog zou doen, maar dat is al een half jaar geleden en over 3 maanden trouwen we. Ik vrees dat zijn vergeetachtigheid hem weer geveld heeft!
Mara
|
|
Elke
10-5-2008
|
14-6-2007 21:57:49
Hallo,
Wij (allée vooral ik) wisten ook al dat we wilden trouwen maar hadden er totaal geen haast bij. Vorig jaar gingen we naar een zestal huwelijksfeesten van vrienden. Natuurlijk is dat super maar wij waren van mening dat we nog niet direct gingen trouwen en niet met de hype gingen meedoen die toen heerste. De eerste huwelijken waren geweldig; mooie vieringen, super leuke feesten, prachtige jurken en kostuums...
Maar hoe meer we naar die vieringen en feesten gingen, hoe moeilijker ik het zelf kreeg en hoe emotioneler ik op dat alles reageerde. Ik kon de laatste maanden op TV geen programma's meer zien die over trouwen gingen of er kwamen traantjes naar boven omdat ik dacht dat het er na bijna 10 jaar samenzijn niet meer ging van komen dat hij mij ten huwelijk zou vragen.
Oudejaar 2006 gingen we traditiegetrouw bij vrienden thuis vieren. Aangezien mijn vriend er het weekend voordien stevig was ingevlogen en enkele (lees: veel) glazen teveel had gedronken (wat hij de dag erna serieus heeft moeten bekopen wegens maag- en buikpijn) had ik hem vooraf gevraagd om niet te overdrijven met drank. Aangekomen bij vrienden worden de champagneflessen ontkurkt, en na twee glaasjes gedronken te hebben (ik kan totaal niet tegen alcohol), werd ik al wat tipsy.
Daarom besloot ik wijselijk om over te schakelen op niet-alcoholische dranken. Ik zei nog tegen mijn vriend, die zelfs geen champagne had gedronken, dat hij mijn 'goede raad' nu ook weer niet zo letterlijk moest opnemen.
Allée, om een lang verhaal kort te maken, de laatste 10 seconden naar Nieuwjaar worden afgeteld en iedereen gaat eerst bij zijn/haar partner om dikke nieuwjaarszoenen te geven.
En dan... DE woorden van mijn allerliefste: 'Zoeteke, je weet dat ik u heel graag zie en dat gevoel is de laatste jaren alleen maar sterker geworden.' Daarna knielde hij en toen wist ik al wat ging komen... de tranen begonnen op dat moment al serieus te stromen...
Hij: 'Daarom zou ik je willen vragen of jij met mij wil trouwen' Nadat het tranendal wat opgedroogd was, kreeg ik eindelijk de kans om bevestigend te antwoorden.
Achteraf bleek dat hij mijn verlovingsring in onze zekeringenkast bewaarde en twee dagen voor zijn aanzoek er bij ons thuis een zekering was gesprongen. Het angstzweet brak bij hem uit omdat hij dacht dat ik de ring zou vinden en het 'surprise-effect' volledig zou verloren gaan.
Sinds 1 januari 2007 zijn wij dus verloofd en dat is een zalig gevoel! Wij trouwen op 10 mei 2008, precies de dag waarop we 11 jaar zullen samenzijn. Ik kan al niet meer wachten om mijn schat aan anderen voor te stellen als 'mijn man'.
Voilà, zover mijn verhaal...
Ik wens alle bruidjes-in-spé nog veel plezier toe met de voorbereidingen. Geniet er met volle teugen van!
Groetjes,
Elke (Aalst)
|
|
Elke
28-7-2007
|
14-6-2007 21:58:32
Dag Elke,
Ben ik blij dat het bij jou ook niet zo romantisch is gelopen. Als ik al deze mooie verhaaltjes lees, dan valt het mij op hoe onromantisch mijn verloofde is. Vind ik dat erg? Nee, want hij heeft zoveel meer super mooie kantjes! Terwijl we bij de notaris aan het wachten waren om de akte van onze bouwgrond te tekenen, werd er al grappend gezegd dat we dan ook even goed konden trouwen: we hangen toch aan elkaar... :-) En toen zijn we ook beginnen plannen ed. Een verlovingsring was er toen niet, en k heb er toen ook geen probleem van gemaakt omdat k vond dat we al geld genoeg hadden uitgegeven. Enkele maanden geleden gingen we eens kijken voor trouwringen en toen kwam ook ineens de verlovingsring op de proppen. We hebben gewoon samen een heel mooie ring gekozen :-) Het echt 'ten huwelijk vragen op een knie' is er nog steeds niet van gekomen, maar ik weet zeker wel dat hij echt wil trouwen en niets liever zou doen. Gewoon niet mee zitten! Mannen zijn nu eenmaal niet allemaal emowezens!
Groetjes,
Elke
|
|
Elke
7-7-2007
|
14-6-2007 22:05:55
hallo allemaal,
Dit is inderdaad tof om te lezen maar meisjes met een volgens hun minder romantisch aanzoek: bedenk hoe het ook is gebeurd of gevraagd jullie ventje heeft waarschijnlijk al zijn moed moeten boven halen om het te vragen!!! maar goed dat niet iedereen hetzelfde is. Ik mag wel niet klagen hoor, maar mijn vriens is eigenlijk HELEMAAL geen romanticus maar vorig jaar gingen we op vakantie naar Sharm El Sheiq (het was de eerste reis sinds een lange tijd en ik dacht onze laatste omdat we een huisje wilden) Dus wij fijn op reis naar Egypte. En op de llaatste vrijdag gingen we uiteten en ervoor in de kamer ging hij plots naar de kluis (naief en me niet afvragend waarom hij al een hele week niet graag had dat ik er iets uit haalde) en nam hij een doosje. Nog steeds had ik geen flauw benul... wij waren zo een koppel die NOOIT gingen trouwen al dat geld voor 1 dag!!! En plots met nen smile tot achter zijn oren (wel niet op 1 knie maar maakt ECHT niet uit) vroeg hij of ik met hem wilde trouwen. Ja ik was dus even het Noorden kwijt maar antwoorde wel JA. Nu viel mijne frank waarom ik in de luchthaven met veel gemor van hem een stuk voorop moest gaan en doorgaan en niet staan gapen naar het röntgenapparaat (hij moest de ring in het bakje leggen hihi :-)) ) Wij zijn nu nog 7 jaar samen (in okt 8 jaar) en trouwen dus op 07/07/07 (onze hond onze tijdelijke baby is er ook 7 dus...)En wij die nooit zouden trouwen hebben nu een trouw met alles erop en eraan (wat betaalbaar is he!!!) en aangezien we nog voor een huis aant kijken waren en dit onlangs is afgeketst hadden (wou ik) geen huwelijksreis!!! Maar vandaag hebben mijn schoonmama en aanstaande me hun GEHEIMPJE verteld... We gaan na de trouw lekker 2 weken naar Mexico een cadeautje van mijn schoonouders en van mijn verloofde!!! ik ben dus in alle staten want dit had ik NOOOOOIITTT verwacht. Hij heeft dus echt wel zijn best gedaan en het huwelijk heeft een romantisch zieltje in hem naar boven gebracht... Zalig en geloof me hem hou ik dicht bij mijn hart!
Geniet van deze zalige periode en denk aan mijn 1ste woorden...
Veel liefs
El
07/07/07
|
|
Fieke
7-7-2007
|
15-6-2007 13:25:15
Hey El,
Ons verhaal komt wat overeen met dat van jullie. Mijn verloofde heeft me ook ten huwelijk gevragd in Egypte (El Gouna), de dag vóór mijn verjaardag (hij kon niet wachten zei hij, hij wou het normaal gezien op mijn verjaardag doen, maar de stress nam teveel toe).
We kwamen net terug van het avondeten toen hij plots (met de deur op slot) zich terug trok in de badkamer. Hij zei dat hij buikkrampen had en dat hij het niet leuk vond als ik dan ook in de badkamer kwam. Dus ging ik wat op het bed zitten tv-kijken terwijl ik me al uitkleedde. Ik hoorde kasten open en toe gaan in de badkamer en dacht: "Wat steekt die daar toch allemaal uit?".
Plots stond hij daar, zakte door zijn knieën en vroeg me of ik met hem wilde trouwen. Ik was compleet van de kaart: ik zat daar in mijn onderbroek, we hadden juist zoveel kosten gehad met onze bouw en een nieuwe auto, dus dit had ik hélemaal niet verwacht...
Ik begon al direct te denken hoe we dat allemaal gingen betalen, en vergat bijna 'ja' te zeggen. Ik dacht: 'Och ja, binnen 2 jaar trouwen is ook nog altijd goed hé. Tegen dan hebben we weer wat centjes bijeen gespaard".
Mijn moeder zat blijkbaar mee in het complot: zij had de ring mee genomen in haar valies. We waren met ons hele gezin (mama, papa, tweelingszusjes en hun vriendjes) op reis gegaan ter gelegenheid van hun 25-jarig huwelijk.
Ik was echt in een roes. Christophe vroeg me of ik dit niet aan mijn familie moest gaan vertellen, en ja, natuurlijk. Maar 't was echt raar, allemaal. Ik herinner me niet meer hoe ik bij mijn familie geraakt ben... Gewoon omdat ik écht niet verwacht had dat hij het me nu zou vragen.
We waren op dat moment 7 jaar samen en wilden normaal gezien het jaar daarop trouwen, maar door de financiën is het dus nog een jaartje later geworden en trouwen we nu op 7/07/2007, omdat dit een geluksgetal is voor ons voor vele redenen.
We gingen het klein houden, ons feest. Maar ondertussen hebben we al 470 personen uitgenodigd... Ook gingen we niet op huwelijksreis kunnen gaan, maar mijn zussen en schoonbroer hebben voor ons een reis naar Jamaica geboekt. Dit weet Christophe nog niet. Ze moesten mij er wel bij betrekken omdat ze toch een beetje wilden weten waar we graag naartoe zouden gaan en ook omdat ik internationale paspoorts en de nodige inentingen moest halen. Tof hé! Dat is echt een dik cadeau hoor! Ik ben hen zo dankbaar. Dankzij hen zullen we echt de kers op de taart hebben.
Veel succes nog, ladies!
Fieke
7/07/2007
|
|
Els
22-9-2007
|
15-6-2007 13:34:59
Juist ja, hier toch ook niet echt een aanzoek, vrees ik. We waren vorig jaar ook beginnen praten over kindjes en hoe we het leuk zouden vinden als ons eigen kindje ooit bruidskindje zou zijn. Ik heb echter vrij lang gesukkeld met mijn gezondheid en maanden moeten pillen nemen. Een zwangerschap was dus niet echt onmiddellijk een goed idee. En op een avond in bed lagen we daar over te praten, dat alle plannen; eerst baby, dan trouwen, dan huis wat door elkaar vielen. Misschien konden we beter eerst trouwen... Totaal geen aanzoek dus, meer een "overleg". Ik hoopte wel dat er nog een romantisch aanzoek zou komen maar de weken gingen voorbij. We hadden gezegd dat we graag in september 2007 wilden trouwen en het was september 2006 en aangezien zalen snel volgeboekt zijn... Ik kon dus niet blijven wachten. Dus ben ik gewoon beginnen plannen en regelen en hebben we het de familie gezegd. En iedere keer als er iemand vraag; hoe heeft hij je ten huwelijk gevraagd, breekt mijn hartje een beetje. Buiten je trouwdag zelf, is je huwelijksaanzoek toch ook een superbelangrijk, emotioneel en romantisch moment, niet? En ik heb er dus geen gehad... Nu nog 3 maanden te gaan en ergens hoop ik nog altijd dat er iets zou komen...erg,he?
Els
22/09/07
|
|
Ellen
1-9-2007
|
16-6-2007 20:03:25
Hey Elke,
ik ben vorig jaar ten huwelijk gevraagd op de verjaardag van mijn ventje. Ik had het totaal niet verwacht. Toen ik 's morgens opstond ging ik naar beneden en het hele huis lag vol met hartenblaadjes en hartenballons. En ik... nog niet doorhebben wat er was, want ik zat met zijn verjaardag in mijn hoofd... Ik vroeg wie er binnengeweest was bij ons om ons huis te versieren! duh... Toen ik me omdraaide zat mijn ventje op zijn knieën met een doosje in zijn handen. Hij zei: "het mooiste verjaardagscadeau die je me kan geven zal ik nu aan je vragen: wil je met me trouwen??" Ik wist niet wat te doen. Ik stond echt met mijn mond open. Natuurlijk heb ik ja gezegd!!
Voila dat was mijn verhaal.
Groetjes en succes iedereen.
Ellen
01/09/2007
|
|
catherine
22-9-2007
|
17-6-2007 12:21:49
Leuk al die verhalen.
Mijn vriend is ook totaal niet romantisch. Maar eerst moet ik het achtergrondverhaal vertellen. Hij is amerikaan, en woont daar nu nog. Hij was vorig jaar voor 3 maanden naar hier gekomen. Ikzelf ben iemand die altijd heeft gezegd dat ze trouwen niet belangrijk vond, maar gezien onze situatie was dit de enige oplossing. Ik had al een paar keer er op aangestuurd dat we best zouden trouwen om kunnen samen te blijven, maar hij reageerde telkens zo kort van 'als dat de enige reden is om te trouwen...'. Ik interpreteerde het dan maar als dat hij nog niet klaar was voor zo een belangrijke stap. Enfin, op de laatste avond, 17 december, waren we nog iets gaan drinken met mijn vader en broer, om afscheid te nemen. Aan de deur zeg ik: dit is de laatste keer dat we samen thuiskomen. Daarop zegt hij: ik ben de gelukkigste man op aarde omdat ik jou heb mogen ontmoeten. Daarop antwoord ik: zeg dat is wel heel erg melig he. Waarop hij op een knie gaat zitten en zegt: het kan nog meliger, wil je met me trouwen?
Ik stond perplex, ik had het echt niet zien aankomen. Maar blijkt dat hij al 3 maanden met die ring in zijn zak rondliep, aan het wachten op het perfecte moment. En op de koop toe had hij de avond ervoor de toestemming aan mijn vader gevraagd!
We trouwen dit jaar op 22 september.
Groetjes,
Cat
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|