TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Katleen
8-9-2007
|
1-6-2007 16:44:32
Beste Katrien, hiermee wil ik je van harte steunen en samen met u hoop ik dat het allemaal goed zal verlopen. Kan je misschien niet eens langsgaan bij een Osteopaat ipv een kinesist? Ik zelf ben met lage rugklachten na een autoongeval in behandeling geweest bij een Osteopaat en ben daar best tevreden over. Misschien kan hij/zij u ook wel helpen. Misschien het proberen waard. Groetjes en van harte beterschap. Kate
|
|
Patricia
15-12-2007
|
1-6-2007 17:06:23
Hey Katrien,
Ik sukkel zelf al 5 jaar met een dubbele discushernia laag in de rug. Na veel problemen en pijn heb ik een maand geleden een epidurale infiltratie laten uitvoeren. Dit is een inspuiting van cortisone in het ruggegraat in de ontsteking. Het kan in een halve dag gebeuren, daarna gewoon een paar uur rusten en je kan er weer tegen. Mijn rug was sinds een verkeerde beweging in december weer volledig vast en ik had constant pijn, sinds deze inspuiting gaat het veel beter. Ik heb nu al een week of twee zelfs geen pijn meer en ik ben zelf aan het verhuizen dus het is niet dat ik niks doe... Ik geef je dit als tip omdat deze inspuiting niet direct ter sprake komt bij een dokter, ze willen natuurijk eerst beginnen met de kine maar dat doe ik al 5 jaar en is niet zo efficient. En een operatie is echt wel eng (vind ik)
Maar, het is afhankelijk van persoon tot persoon hoe efficient de inspuiting is.. soms verdwijnen de problemen volledig en soms gebeurd er bijna niks..
Wij trouwen in december en ik wil geen risico lopen dat ik kreupel ben op onze grote dag dus ik heb het gewaagd en voor mij was het super..
Dit natuurlijk allemaal ter info...
Gr
Patricia
15 december 2007
|
|
KARINA
27-7-2007
|
1-6-2007 17:14:27
wat erg,ik ben nu aan het denken,zit ik hier effe mijn nood te klagen op dit forum, omdat ik depri ben maar eigenlijk valt het nog wel mee,bij mij. Ik hoop dat je op je dag zeker geen pijn hebt en dat je ervan kan genieten.
Veel succes,
Karina
|
|
Katrien
18-8-2007
|
1-6-2007 17:41:43
Hey iedereen,
ik wil jullie bedanken voor je medeleven. Het doet echt deugd. Ik ga in ieder geval eens informeren naar die epidurale infiltratie als de kiné niet helpt. Heb in mijn leven al jaren kinésitherapie gehad voor mijn rug. En ook al heb ik nog veel rugklachten,hij heeft ervoor gezorgd dat ik nooit in een rugbeugel heb moeten zitten, ook al was die kans ook groot toen ik 13 jaar was. Dus alle hoop is nog niet verloren. En lukt het niet, dan is misschien die epidurale infiltratie een oplossing. Ik doe er in ieder geval alles aan om mijn trouwdag niet te laten vergallen door die stomme pijn!
Ik wil jullie ook veel succes wensen met jullie trouwdag en hopelijk zonder veel problemen!
Groetjes Katrien (18/08/2007)
|
|
melissa
20-7-2007
|
1-6-2007 19:41:33
hallo Katrien mijn naam is melissa. zelf zit ik ook met dit probleem. mijn rug moet ook zo snel mogelijk vast gezet worden maar ik doe het niet eerder dan na mijn trouw (nu nog 6 weken)voorlopig help ik mij ook met pijnstillers en ben ik nu weeral aan een reeks epidurale begonnen omdat de eerste niet geholpen heeft. deze keer helpen ze redelijk omdat ze microscopisch gegeven geworden( de vorige was standaard) ik zou je aanraden om die epidurale te laten doen in een pijnkliniek en niet door een revalidatiearts zoals ik eerst gedaan heb. om te zorgen dat ik op mijn huwelijksdag een minimum van pijn heb komt er een thuisverpleegster die mij 's morgens een inspuiting geeft met dolzam. hopelijk kun je met deze info iets ondernemen. nog veel succes
groeten melissa
|
|
Veronique
1-9-2007
|
2-6-2007 12:05:24
Hey Katrien,
Geef de moed niet op meisje! Ik zal je mijn verhaal eens vertellen.
Ik heb reeds 2 jaar ook erge last aan de rug. Eerst kine gehad - was een tijd over. Na een tijd kon ik gewoon amper uit mijn bed. Terug naar dokter. Onder scan en wat bleek: een beginnende hernia (weliswaar niet zo erg als bij u!). Wat pijnspuiten gekregen. Een tijdje erna bij het opheffen van een doos: een blokagge tussen de schouderbladen. Verschillende keren gekraakt. Alles terug in orde. Op een dag kwam ik thuis met de auto - ik stap uit en zak door mijn knie. Een warme brandende pijn in knie. Terug naar huisarts, die me doorverwees naar een chirurg. Mijn verhaal gedaan van knie - direct opereren zei de chirurg. IK: maar ik trouw op 1 september 2007. Ga ik dan volledig genezen zijn? 6 maanden revalidatie was het antwoord van de chirurg. 29 maart zou ik geopereerd worden, effe gerekend - en dan heb ik mijn akkoord gegeven. Mijn voorste kruisbanden vervangen en meniscus volledig weggehaald. Nu iets meer dan 2 maand verder en ik moet zeggen/ ben blij dat ik die operatie heb gedaan. Sinds kort terug een blokkage tussen de schouderbladen. Kinesist zei dat dit toch niet zou mogen: dat ik wel een probleem aan de lever of darmen of zo zou kunnen hebben. Volgende week moet ik een volledig bloedonderzoek laten doen. Ben benieuwd!
Ik zou zeggen: opereren na je trouw - genieten op je dag en weten dat er nog mensen in hetzelfde schuitje zitten als u. Al bij al zal het allemaal wel in orde komen!
Succes
|
|
Jessika
27-7-2007
|
2-6-2007 22:38:05
Hey Katrien!
Gewoon effe om je heel veel beterschap te wensen en je alvast een pijnvrije (op welke manier dan ook!) trouwdag toe te wensen!!!
Jessika 27/07/07
|
|
Lisa
13-7-2007
|
3-6-2007 11:27:47
Hei Katrien,
Ik heb een beetje een gelijkaardig verhaal. Sinds septemnber klaagde ik ook van pijn in mijn been. Ik bleek ook een hernia te hebben en bovendien was de heup uit de kom. Heup terug rechtgetrokken. Ik heb verschillende inspuitingen gekregen, ook verschillende ontstekingsremmers. Niks hielp... Zelfs ook een epidurale laten doen omdat ik verging van de pijn. Maar dit hielp ook niet. Integendeel ik reageerde daar heel slecht op. Een epidurale is een lap op de wonde, maar geen genezing! En je zit constant in je achterhoofd met je huwelijk...
Wat hielp bij mij dan wel! Plat liggen en Arnica 200 K, dit is een homeopathisch middel! Ik heb 2 keer een grote dosis genomen met een dag tussen. Ik geloofde mezelf niet, maar na 4 dagen was ik ineens terug de oude! Dit is nu 2 maanden geleden. Ik werk terug en ik voel me nu helemaal klaar voor het huwelijk op 7 en 13 juli.
Wacht met opereren! Informeer je 2 maal! Want mij wilden ze zowel aan hernia als aan been (pees) opereren. Ik ben nu echt blij dat ik het niet heb gedaan!
Groetjes,
Lisa
|
|
Katrien
18-8-2007
|
3-6-2007 13:42:38
Hallo iedereen,
ik wil jullie echt bedanken voor je medeleven! Het blijkt nu dat er veel bruidjes zijn met een gelijkaardige situatie en dat geeft me veel moed.
Ik ga in ieder geval al jullie raad eens goed bekijken en er zeker van opvolgen, want een operatie is echt het allerlaatste wat ik zou proberen.
Verder wil ik iedereen een prachtig huwelijk toewensen zonder tegenslag!
Groetjes Katrien (18/08/07)
|
|
Tamara
13-11-2010
|
5-6-2007 21:01:58
Hey,
Hier nog zo één. 2 weken geleden ook een nogal verpletterende diagnose gekregen na 6 jaar zoeken. Blijkt dat ik een erfelijke spierziekte heb, terwijl ik gans die tijd dacht dat het verschoven ruggewervel was. Niet moeilijk dat ze nooit iets zeggen op foto's en de nmr. Mijn moeder heeft het ook. Wat houdt het in? Constant pijn, stijf gevoel over het hele lichaam en dan nog het hart. Kan bij mij mogelijks voor problemen zorgen tijdens mijn menopauze, dus ik moet nu voor de rest van mijn leven sporten om mijn eigen fysiek sterk te maken zodat mijn hart stress en al aankan en mijn spieren sterk genoeg zijn om vooral mijn ruggegraat recht te houden. De ziekte wordt geklasseerd onder CVS. Mijn moeder weet nu ook al sinds een jaar of 4 dat wanneer ze in haar menopauze komt ze een vrij grote kans heeft dat haar hart het zal begeven. We hopen allemaal dat de menopauze nog lang uitblijft...
Ik vind de pijn en stijfheid op zich niet erg. Ik heb er ondertussen leren mee leven en tracht nu meer van het te leven te genieten, iets wat ik tot voor kort totaal niet deed.
groetjes,
Tamara
|
|
Katrien
18-8-2007
|
6-6-2007 13:06:54
Hey Tamara,
ik vind het heel erg van jouw moeder en ook het feit dat jij de erfelijke spierziekte gekregen hebt. Ik wil jullie veel sterkte wensen en probeer te genieten van het leven, ook al is dit moeilijker gezegd dan gedaan.
Ik weet een beetje wat je moet meemaken. Mijn moeder heeft al 5 jaar Fibromyalgie en CVS. Dit houdt rechtstreeks verband naar t schijnt.
Ze heeft veel spierpijn,hoofdpijn,... waardoor ze niet meer kan gaan werken.
Ze moet veel naar de kinésist, moet een paar maanden per jaar elke week een baxter van 4 uur gaan halen in Edegem, Moet 2 keer per maand naar de specialist in Lokeren.
Dit op zich is vermoeiend, want elke keer zit ze uren in de auto en dan nog uren in t ziekenhuis, maar voor iemand met een spierziekte is het nog erger hé.
Ze probeert niet teveel aan de toekomst te denken en houdt zich vooral bezig met schrijven, tekenen, bloemschikken,...
En ik weet dat het erfelijk is, maar ik denk daar bewust niet aan.
Alleen als ik dan bijna ga trouwen en niet meer kan gaan van een stomme hernia, dan geraak ik in een dipje.
Maar er zijn nog zoveel mensen die meer problemen hebben, dus ik heb nooit lang zelfmedelijden.
In ieder geval, veel sterkte en veel moed!
Groetjes Katrien (18/08/2007)
|
|
Katrien
18-8-2007
|
6-6-2007 13:07:04
Hey Tamara,
ik vind het heel erg van jouw moeder en ook het feit dat jij de erfelijke spierziekte gekregen hebt. Ik wil jullie veel sterkte wensen en probeer te genieten van het leven, ook al is dit moeilijker gezegd dan gedaan.
Ik weet een beetje wat je moet meemaken. Mijn moeder heeft al 5 jaar Fibromyalgie en CVS. Dit houdt rechtstreeks verband naar t schijnt.
Ze heeft veel spierpijn,hoofdpijn,... waardoor ze niet meer kan gaan werken.
Ze moet veel naar de kinésist, moet een paar maanden per jaar elke week een baxter van 4 uur gaan halen in Edegem, Moet 2 keer per maand naar de specialist in Lokeren.
Dit op zich is vermoeiend, want elke keer zit ze uren in de auto en dan nog uren in t ziekenhuis, maar voor iemand met een spierziekte is het nog erger hé.
Ze probeert niet teveel aan de toekomst te denken en houdt zich vooral bezig met schrijven, tekenen, bloemschikken,...
En ik weet dat het erfelijk is, maar ik denk daar bewust niet aan.
Alleen als ik dan bijna ga trouwen en niet meer kan gaan van een stomme hernia, dan geraak ik in een dipje.
Maar er zijn nog zoveel mensen die meer problemen hebben, dus ik heb nooit lang zelfmedelijden.
In ieder geval, veel sterkte en veel moed!
Groetjes Katrien (18/08/2007)
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|