Terug naar overzicht
Beste Dorien,Mocht ik van jou zijn, ik zou het nog wat uitstellen want tenslotte is het een serieuze beslissing. Je zou er allebei moeten van genieten en geen spanningen hebben.GroetjesEls B
Hey meid,is wel beetje moeilijk om hierop te reageren als buitenstaander. Het is een beetje zoels Els zegt, als het echt niet goed gaat voor het moment zou ik het (hoe spijtig het ook is) toch ook best nog een beetje uitstellen. Ik weet ook niet hoelang jullie al samen zijn maar weet idd dat dit een hele grote stap is in je levne waar je beiden 100% moet achterstaan. Ik vind het heel jammer voor je hoor en hoop dat het allemaal nog goed komt...weet wel dat je tijdens de voorbereidingen ook nog dikwijls woordenwisselingen zal hebben (dat is bij ons toch het geval maar wel op een gezonde manier). Veel moed nog en euhm....laat je me weten als het zover is... :-))Lieve groetjesMieke7/7/7
hey kan me alleen maar aansluiten bij wat els zegt zou het ook wat uitstellen.grtjs
Ik wilde ook al veel langer trouwen dan mijn aanstaande, dus steeds werd het aanzoek uitgesteld. Vele mensen die mij aanraadde om hem ten huwelijk te vragen, maar ik weet dat hij dat echt niet leuk had gevonden. Het was op een gegeven moment zelfs zo erg, dat ik heb gezegd dat als ik voor mijn dertigste niet gevraagd was, ik niet meer wilde trouwen. En toen heeft hij mij geheel onverwacht na 3 jaar "zeuren" toch nog gevraagd. En alle stress die ik gehad heb, omdat het er steeds maar niet van kwam, ben ik helemaal vergeten!!! Gek he????Dus ik zou zeggen, wachten, dat is de moeite waard.
Hey Dorien,zouden de spanningen ook niet een beetje zijn doordat jij een zenuwachtig loopt om hem ten huwelijk te vragen? Hij denkt misschien dat er iets is, maar weet niet wat en denkt misschien dat het negatief is? Ik zeg niet dat het zo is é, maar het zou kunnen é.Allé, hou je goed en in ieder geval veel succes. Groetjes en dikke knuffelEllen01/09/2007
Hoi Dorien,bij ons is het ook niet van ene lijen dakje gegaan. Wij waren wel al lang van plan om te trouwen, maar nog niet uit over het tijdsstip. Toen mijn vriend zei dat we het jaar erop misschien maar eens moesten trouwen nam ik dit op als een aanzoek. Het is nu ook niet meteen de meest romantische ziel op dat moment dus een aanzoek met toeters en bellen had ik zeker niet verwacht. Dus begon ik maar met plannen en werd de familie op de hoogte gebracht. Enkele maanden later kwam het er dan uit dat hij wel gepland had om mij een aanzoek te doen. Ik kwam volledig uit de lucht gevallen! Hij vond nu dat ik de trouw aan het organiseren was en niet "wij". We hebben afgesproken dat hij me nu toch nog gaat vragen maar ondertussen gaan de voorbereidingen gewoon door.Ik zou hem eens rustig vragen wat hem tegenhoudt en proberen naar het te luisteren zonder vooraf je beeld al van zijn mening te vormen. Misschien wil hij nog wat tijd (mannen hebben nu eenmaal meer tijd nodig om aan het idee te wennen dan wij!) maar kan je ook laten weten dat jij er wel klaar voor bent.Misshien kan je afspreken dat hij je vraagt binnen dit en ... plak er een jaar of 2 of 3 op. Dan weet jij waar je aan toe bent en hij kan op zijn tijd je vragen wanneer hij er zich klaar voor voelt.Groetjes, Mara.
Bij mij ook nix romantisch, terwijl mijn vriend wel weet dat ik dat eigenlijk gewild had (en nog steeds zou willen).Wij hebben samen besloten te trouwen. Wel weet hij dat ik eigenlijk nog altijd wil dat hij het nog eens "officieel" aan mij vraagt, mr of hij dat gaat doen weet ik niet.Hij was ook eigenlijk niet van plan om te trouwen, vind dat niet nodig, want we wonen al samen en kochten reeds een huis samen. Mr ik vind dat toch iets meer hebben als je je vriend je man kan noemen.Zou mss eens in jouw geval met je vriend praten over dat je voelt dat er spanningen zijn en of er iets zou zijn wat hem stoort. Dan zul je weten of het jou spanning is die hij voelt, mr niet weet waarvan het komt, of dat er iets anders scheelt.Dan zul je ook beter weten of je de vraag kunt stellen of beter nog wacht tot alles uitgepraat is.Veel succ6Patricia01/08/2008