TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Tine
14-7-2007
|
19-4-2007 16:44:42
Arme meid, het moet vreselijk zijn zo naar je trouwdag te moeten toeleven...
Gelukkig lukt t wel tussen je aanstaande en jij, want dat is toch het belangrijkste...
Ik moet zeggen dat ik het zeker niet gemakkelijk heb gehad (met mn schoonouders dan) maar ik heb op een gegeven moment op tafel geslaan en vanaf dan is het echt beter gegaan... misschien kun je eens praten met je ouders dat als ze je nu niet steunen, ze ook niet de kans zullen hebben om hun kleinkinderen te zien opgroeien...dat werkt meestal...
Groetjes, en kop op!
|
|
Caroline
15-9-2007
|
19-4-2007 17:02:51
Hallo,
kan je inderdaad niet met je ouders gaan praten en zeggen dat dit je zoveel pijn doet? Ik heb dat gedaan naar mijn mama toe... het heeft dan nog een tijdje geduurd, maar nu reageert ze wel heel fijn...
|
|
Véronique
16-6-2007
|
19-4-2007 17:24:09
Hallo Stephanie,
Als ik jou was zou ik echt eens met je ouders proberen te praten, je moet echt uitkijken naar je huwelijk en door hun reactie zijn jullie voorbereidingen veel minder leuk. Zeg hen gewoon wat jullie voelen. En als ze dan nog zo blijven doen, moet je hen ook gewoon negeren (ik weet, dit is niet altijd even makkelijk en uiteindelijk zal dit ook nog aan jullie knagen.)
En dan moet je maar blij zijn dat je zo'n goede vriend hebt en een prachtige schoonfamilie. (en de mensen die jullie dit geluk niet wensen zijn het helemaal niet waard).
Wij zitten in dezelfde situatie, maar dan met mijn schoonmoeder. Bij haar kan er ook geen goed woord af. Dit kwets mijn ventje enorm, ook al wil hij dit niet laten zien. We zijn al voor de wet getrouwd en zijn moeder en zussen hebben het lef gehad om 30minuten te laat te komen.
Ik probeer het ook niet aan mijn hart te laten komen maar ik weet dat het niet altijd makkelijk is.
Nog veel plezier bij het voorbereiden en hou de moed erin!!!
Véro
16/6/2007
http://veroenbilly.trouwen.com
|
|
Inge
23-6-2007
|
19-4-2007 19:30:15
ocharme, heb met jou te doen!
dit is waarschijnlijk uit jaloezie!raar..maar waar.waarom zou een mama anders niet gelukkig kunnen zijn voor haar eigen dochter??het is jouw leven..dus probeer van de dag te genieten!en probeer kalm te blijven..ze zal dit ooit wel inzien!veel geluk allesinds!
|
|
Lieve
1-9-2006
|
20-4-2007 8:07:22
Hey meisje,
ik herken je probleem. Mijn zus (en getuige) was ook helemaal niet geïnteresseerd in mijn huwelijk. Het is blijkbaar heel moeilijk voor sommige mensen om blij te zijn voor iemand anders. Als het je ouders zijn, is het natuurlijk ook een stuk erger, maar ik zou geen schepen achter me verbranden.
Twee maand voor ons huwelijk heeft Michael's vader gezegd dat hij dacht dat Michael eigenlijk niet écht met mij wilde trouwen. Hij zei ook dat hij geen cadeau zou geven, hij wilde zelfs een aantal mensen uitnodigen die wij totaal niet kenden en dat moesten wij dan betalen (zoals de rest van ons feest).
Dat deed enorm veel pijn, maar op de dag zelf was er wél een cadeau en was hij één van de meest enthousiaste gasten. Dat hadden we helemaal niet meer verwacht.
Dit alles om te zeggen: voor jou is dit een heel spannende tijd, maar sommige mensen kunnen zich gewoon niet in jouw plaats stellen. Voor hen is het heel ver van hun bed.
Ik hoop dat je het een beetje kunt relativeren en toch kunt genieten van deze leuke tijd.
Dikke knuffel,
Lieve
|
|
Ilse
12-5-2007
|
20-4-2007 9:54:37
Sterkte zou ik zeggen...
En hopen dat ze misschien op de dag zelf bijdraaien als ze zien hoe jullie stralen...
Zijn ouders hebben ons ook niet gefeliciteerd toen we het vertelden, maar dat had een andere reden: ze waren in shock :-p Ze hadden 't niet verwacht omdat de oudere broer van Dries in september van 2006 ging trouwen (we hebben 't in februari 2006 verteld)
Aangezien wij al 7 jaar samen waren toen, dacht mijn schoonmoeder dat we eigenlijk niet meer gingen trouwen of veel later ;-)
Maar na de eerste shock zijn ze wel bijgedraaid hoor. Ik ben met moeder en schoonmoeder mijn kleedje gaan kiezen, en beide moeders mee voor 't kostuum te kiezen :-D
Ze zien er echt naar uit!!!
Hopelijk draaien jouw ouders ook nog bij :-s
Ik zal duimen :-D
Groetjes,
Ilse
12 mei 2007
|
|
Celine
15-9-2007
|
22-4-2007 12:26:14
Beste Stephanie,
Zoals enkele anderen hieronder kan ik ook zeker met je meeleven. Toen wij het aan mijn mama vertelden was er eerste een (half-enthousiaste) proficiat maar toen we zeiden dat we enkel voor de wet zouden trouwen en dus het trouwfeest bij ons in de buurt zouden doen (vlaams-brabant en ik ben oorspronkelijk van de kust). Dan was het ineens stilte en achteraf zei ze tegen mijn zussen dat ze nog nooit zo veel geweend had in haar leven.
dat kwam voor mij enorm hard aan want ik had nooit gedacht dat zij er iets zou tegen hebben want ze is helemaal niet katholiek. We snapten er dus echt niets van.
achteraf gezien denk ik dat ze gewoon heel ontgoocheld was dat ze geen feest zou kunnen geven in haar tuin (dat was zo voor mijn oudere zus en ze wilde dit nog eens doen).
Misschien zit er bij jou ook nog een andere reden achter?
Ondertussen heeft ze er zich bij neergelegd en hoewel ik het nog niet over mijn hart krijg om alles zomaar te vergeten, ben ik toch wel blij dat ze erbij zal zijn want alle bruggen verbranden zorgt gewoon al voor heel veel practische problemen - laat staan de emotionele last die dit met zich meebrengt.
Alleszins, voor alles terug ok was, dacht ik ook alles zelf te betalen en haar gewoon een uitnodiging te sturen zodat ze zelf kon beslissen of ze kwam of niet. Ik zou zeker zelf niet meer contact met haar opnemen en alles aan haar overlaten. Uiteindelijk is het dus goed afgelopen, maar hoe het ook loopt voor jou, veel sterkte en voor zover het kan, probeer te genieten van de voorbereidingen!
Groetjes,
Céline
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|