Terug naar overzicht
Hi Mieke,Volgens mij heeft elk bruidje wel eens een dipje. Dat je ineens een beetje bang bent voor de grote stap, want het is toch (in principe) voor de rest van je leven. En ook al weet ik dat ik oud wil worden met Billy (en hij met mij) soms zijn wij ook een beetje in paniek. Gek é, want wij hebben nu ook al een huis samen, dus qua verbintenis wil dit ook al wel iets zeggen.Anders moet je toch eens met je vriend proberen praten, dat is volgens mij heel belangrijk. Wij hebben allebei ook een vrij drukke job (mijn vriend ook iets meer als ik) maar proberen ook regelmatig tijd voor elkaar te maken, om leuke dingen samen te doen. Als je je hartje nog eens wil luchten moet je het hier zeker neerpennen, want wij bruidjes zijn er om elkaar te steunen.Groetjes,Véro
hey wij zijn intussen al getrouwd maar ik heb dat ook gehad voor wij getrouwd waren ik had er echt geen zin meer in en voelde me echt niet goed bij die gedachte.mijn man is ook niet veel thuis en ik moest het meeste regelen al deed ik het graag het was te veel.ik heb hem dat dan ook gezegd dat ik voor alles alleen stond en me alleen voelde.hij begreep dat maar veel kon hij er niet aan doen maar zoals hier al gezegd een goeie babbel doet veel hoor.wij zijn nu intussen 5maanden getrouwd en kheb er zeker geen spijt van.hopelijk voel je je gauw beter want tis echt 1van de mooiste dagen van jullie leven...grtjs
halloIk denk dat dit wel zal overgaan. het is ook zo dat je nu zo goed als constant bezig bent mij jullie huwelijk te plannen, en dat vraagt veel van een mens. Het is ook de spanning en stress die beginnen toe te slaan want voor de meeste is het niet meer zo lang tot aan de "DAG". Zoals hier werd gezegd ik denk ook dat de twijfel die je ervaart een beetje normaal is dus. Denk eens goed na in jezelf of je liever het anders had gehad? Waarschijnlijk niet he. De toekomst is toch een verrassing en er zijn nu eenmaal dingen die je niet kan voorkomen (scheiding bv) Maar zo mag je niet denken altijd op het beste hopen. je komt er wel uit en anders stort je je hart hier maar uit zoals je ziet zijn er bruidjes genoeg om je te steunen en met je te praten. Maak er het beste van ...Groetjes El07/07/07
Ik heb hier net dezelfde gedachten als jij Mieke. Het probleem dat hier nog eens bijkomt is dat ik vorige week voor tweede maal een miskraam heb doorgemaakt, en deze keer was ik bijna 9 weken ver. Ik heb ook het gevoel dat het leven niets meer inhoudt voor mij, zelfs ons huwelijk niet. Nu ja ik hoop dat deze gedacht heel vlug voorbij gaat, want ik zie mijn ventje echt wel doodgraag. Ook ik zit heel veel alleen, mijn vriend werkt vooral 's avonds en in weekenden, daarmee dat ik zo uitkijk naar klein babytje, zodat ik minder eenzaam zou zijn.groetjes
hoi Mieke,Tof dat je dat neerpent... want ik herken dat ook wel soms... mijn ouders zijn ook gescheiden en ik herken de angst wel om dat ooit ook tegen te komen... het is echt een sprong in het 'onbekende' wagen in de zin dat je niet in de toekomst kunt kijken en enkel kan vertrouwen op wat er nu is... voor mij soms een heel vies gevoel (controle moeten lossen é:-))... maar ook ik zou zeggen, praat erover met je vriend, heel eerlijk, ook over je schrik, je twijfels,... ik heb ook geleerd dat te doen en op die manier spoken de negatieve gedachten niet meer zo heel erg door mijn hoofd... je moet ze zeker niet voor jezelf houden om je vriend te sparen, denk ik...Veel moed...Dikke knuffel
Hey Mieke, Ik zit momenteel ook in een moeilijke periode. We gaan volgend jaar trouwen en hebben nu net een huis gekocht. Maar de stress die met het organiseren van alles gepaard gaat (keuzes maken ivm het huis en zo) maakt ons allebei ook een beetje humeurig. We hebben vaak woordenwisselingen en dan denk ik, oei, wat zal dat in de toekomst geven ? Maar tegelijk weet ik ook dat ik hem graag zie. Als je erover wilt praten met hem, moet je het voorzichtig aanpakken, want toen ik zei dat ik twijfels had, sloeg hij in paniek. Dat is ook de bedoeling niet, hé. Veel sterkte, Sofie