Verslag + eerste foto's + te koop

Dag bruiden,

Mijn dag zit er op. Hieronder een klein verslagje, de link naar twee foto’s en enkele spullen die ik verkoop. Mailen met een prijsvoorstel kan naar meynen.lize@gmail.com.

Twee dagen voor onze trouw laat Dries, mijn man (ooee) een schup op zijn teen vallen. Resultaat: helemaal blauw en heel moeilijk om zijn voet in zijn trouwschoenen te krijgen. Ik was natuurlijk heel slecht gezind, onderhalfjaar plannen en dan zoiets... Maar de avond voor de trouw sla ik mijn voet om (gisteren naar de dokter geweest: gescheurde kruisbanden). Dat begon al goed; de slappe lach gekregen in de auto op weg naar de feestzaal, waar we op vrijdag nog wat gingen klaarzetten. Maar dus: het verslag van de dag.

Goed (samen) geslapen, geen stress. Om half 8 kwam mijn getuige om samen naar de kapper en de schoonheidsspecialiste te gaan. Lekker gezellig nog wat tetteren en lachen. Beetje kriebels, maar totaal geen stress. Het weer zag er maar grauw uit, maar daar konden we niet echt iets aan doen. Sowieso zou het toch een heerlijke dag worden. Rond half 10 kwamen onze vrienden aan bij ons thuis, om gezellig wat te babbelen en een glaasje cava te drinken. De jongens gingen door met Dries mee het boeket halen, en de meiden bleven bij mij een beetje kletsen. Om kwart na tien kwamen zowel Dries en Myra (fotograaf) aan, en zagen Dries en ik elkaar voor het eerst for real (haar, make up, kleed). Best emotioneel, met alle vrienden rondom ons. Om half 11 kwamen allebei de gezinnen aan, en was er nog tijd tot 11u om te keuvelen. Ondertussen was het begonnen met regenen, maar je bent zo bezig met je gasten dat je daar niet echt op let.

In de geit van een vriend van ons gestapt, die ons naar het gemeentehuis zou voeren. De auto's voor en achterons tuutten de hele weg van ons huisje naar het gemeentehuis, heel Mol geweten dat we er aan kwamen. Om half twaalf zijn we getrouwd. Er was heel veel volk op het gemeentehuis (net wat ik wilde), en bij het buitengaan werden er serpentines gegooid en belleblazen geblazen. Heel fijn om iedereen te zien staan en te weten dat ze speciaal voor jou gekomen zijn.

Nadien zijn we al wandelend (Dries en ik al strompelend) in stoet (familie, vrienden, mensen die uitgenodigd waren op de receptie en naar het gemeentehuis zijn gekomen) naar de zaal gegaan waar de receptie plaatsvond. Véél gekust, kaartjes in ontvangst genomen, gegeten gedronken. Nog steeds aan het regenen, maar ach, je bent omringd met allemaal mensen die je graag ziet, dus dat merk je zelfs niet meer.

Na de receptie zijn onze vrienden en wij naar een cafétje gegaan, waar we effe konden uitblazen van de drukte. Daar zijn we achteraf écht blij om; dat we bewust af en toe eens effe afstand hebben genomen en niet alleen het sociaal wenselijke hebben gedaan, maar ook wat wij echt wilden. Rond 15u zijn we dan met de fotografe naar de fotolocatie vertrokken (kolonie in Merksplas, onze zaal was vlakbij), om daar wat ongedwongen foto's te nemen. Nadien, rond 17.30u kwamen we aan bij onze zaal. Stilletjes stroomde het volk toe. Heel spannend, want de receptie en ceremonie waren gepland om buiten door te gaan. Hoewel het er grijs uit zag, heeft het sindsdien niet meer geregend, en hebben we buiten kunnen eten (weliswaar onder een shelter), is de ceremonie buiten kunnen doorgaan en konden alle details die we hadden gemaakt opgemerkt worden door de gasten (wegwijzer, kadertjes per jaar, wist-je-datjes, zelfgemaakt dessertenbuffet, decoratie, ...).

Onze vrienden hadden een prachtige ceremonie in elkaar gestoken, gebaseerd op "mag ik u kussen". Geen typische, zeemzoeterige taferelen bij ons, maar grappig en ongedwongen. Nadien speechen van de getuigen, en nadien onze geloften. Alle vrouwelijke toeschouwers waren aan het huilen, ik heb het relatief droog kunnen houden. Nadien hebben we aangeschoven met 100 man voor een heerlijke BBQ, die duurde tot 21u. Toen kwamen de dansgasten al aan, dus zijn Dries en ik die mensen gaan ontvangen, terwijl de 'eetgasten' buiten nog van de desserten aan het smikkelen waren. Wanneer alle dansgasten er waren, hebben we met alle gasten (zo'n 180 personen) 100 wensballonnen in de lucht gelaten. Had het de hele dag droog geweest, hadden we dit niet gedaan (brandgevaar), dus eigenlijk was het goed dat het had geregend. Was heel mooi om alle ballonnen de lucht in te zien gaan.

En tsja, nadien is het feest losgebarsten. Tot half 8 's morgens. Onze dj heeft z'n draairecord verbroken, zei ie... De oudleiding van de scouts waar Dries en ik bijzaten, hadden een tent opgezet, ingericht als hotelkamer (met minibar, ontbijt 's morgens, luchtmatras met hemelbed, overal matten, romantische muziek), waar we in konden slapen. Wat een eerste huwelijksnacht! We hadden een snoepbuffet gemaakt, wat de gasten zeker konden bekoren. Kortom, de hele dag was enorm geslaagd, ondanks het slechte weer. Raad aan alle bruiden: aan het weer kan je niets veranderen, dus probeer zelf gewoon alles optimistisch tegemoet te gaan. En sowieso is het de beste dag van je leven; je wordt op handen gedragen, je straalt, iedereen is blij. Genieten maar!

De eerste 2 foto's staan hier: http://www.flickr.com/photos/100959002@N07/

TE KOOP (mail me een voorstel: meynen.lize@gmail.com): Ik heb 100 glazen flesjes (13cm hoogte), 1 witte ruit (16cm lengte), 3 donkerblauwe ruiten (36cm lengte), 2 lichtblauwe ruiten (60cm lengte), L&D in 't wit hout (17cm hoogte) en 10 witte kadertjes (http://www.ikea.com/be/nl/catalog/products/30186025/ )