Terug naar overzicht
als ik de tijd zou hebben op onze dag, zou ik ook naar het kerkhof gaan (mijn vader is gecremeerd).Dat lukt helaas dus niet... We gaan de dag nadien mijn bruidsboeketje daar leggen, dus we zijn er ook mee bezig. Ik vind het dus niet zo raar :-) En op zich: als het voor jou belangrijk is, gewoon doen! zoals je gevoel inderdaad al zegt :-)
Ik vind dat persoonlijk ook niet raar. Een trouwdag is toch een dag om te vieren wie belangrijk is en is geweest in je leven dus past perfect. Het kan ook even een rust momentje zijn voor al het feestgedruis dat nog gaat volgen. Je aanstaande moet zich er natuurlijk ook goed bij voelen.
Helemaal niet raar! Wij doen het ook. Mijn vader is helaas ook al overleden en ik laat speciaal een miniversie van mijn boeket maken om bij hem te leggen op de dag zelf. Daar sta ik ook op, de planning mag nog zo krap zijn maar ik moet en zal bij mijn vader gaan, en dan zal de mening van "de rest" mij worst wezen. Ik hoop wel dat de bloemen dan gaan blijven liggen want heb vandaag ontdekt dat mijn gedichtje ook al van het graf gepikt is. (pffft respectlozen, daar kan ik wat van krijgen!)Je moet doen wat jij wil, waar jij nood aan hebt en waar jij je goed bij voelt. Na de mis gaan we ook ballonnen oplaten met een brief eraan voor hem. 't is misschien melig en "raar" om een brief te sturen naar iemand die er niet meer is, maar voor mij doet het goed en dus doe ik dat. Aangezien je zegt dat je daarmee al lang in je hoofd zit: niet twijfelen, gewoon doen! Mijn verloofde zijn grootouders langs vaders kant zullen waarschijnlijk niet naar onze trouw kunnen komen. Zijn grootmoeder is zwaar dementerend. Wij gaan ook bij hen langs, daar wat foto's nemen, zo hebben zij ook een mooie foto met ons, in onze trouwkleren, hebben ze ons toch gezien op onze dag en moet zij haar comfort zone niet verlaten, zo hebben wij hen er toch ook een beetje bij...
Mocht ik het kunnen doen dan deed ik dat ook en in het bijzonder misschien ook nog naar het graf van mijn nonkel, onze trouw datum is zijn sterf datum 6 jaar geleden. En hoewel er eigenlijk van mijn familie niemand( ik heb door omstandigheden gebroken met mijn familie) aanwezig zal zijn is hij op die dag toch ook een beetje dicht bij. Onze kindjes zijn destijds ook gedoopt op de dag dat mijn bompa gestorven is.en omdat het voor ons meer dan een uurtje rijden is die dag heb ik deze mensen ook een plekje gegeven in mijn uitnodiging en in de misviering die dag. zowel bij mij als bij mijn verloofde zijn de alle grootouders overleden. En je zal nu mss denken vermeld op de huwelijksuitnodiging? maar ik heb een huwelijkskrant gemaakt als uitnodiging waarin alle gebruikelijke elementen een plekje hebben maar dat dan ook wat aangevuld met weetjes over ons als koppel. En uiteraard zijn de auteurs van onze krant onze kindjes. dus ik zou zeggen doe waar jullie je goed bij voelen.
Wij hebben geen tijd om naar het kerkhof te gaan, maar ik besteed wel aandacht aan hen tijdens onze misviering :)