Nu Online
Momenteel zijn er 154 gebruikers online, waarvan 0 die reeds lid zijn van WijTrouwen.
Het Forum

Terug naar overzicht

TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om zijn/haar persoonlijke pagina te openen.

NET 1 MAAND GEHUWD !!! WAT EEN GEVOEL !!!

  28-8-2006 19:44:29
Jaja dames, het gaat vooruit…

Ik had een verslagje beloofd dus breng ik dat ook maar hé. Een maand geleden zijn mijn ventje en ik in het huwelijk getreden. De dag voor onze trouw is best nog wel druk geweest. ’s Morgens vroeg naar de groothandel om bloemen te kopen voor de versiering in de kerk en dergelijke. Ik had met wat vriendinnen bij een vriendin thuis afgesproken om de bloemstukken in elkaar te steken zodat we ze dan in de namiddag naar de kerk konden brengen. Dat is allemaal zeer vlot verlopen, het duurde enkel wat langer dan verwacht. Mijn ventje was in de late namiddag naar zijn broer vertrokken (waar een relaxavond op hem stond te wachten – hij wist echter van niets – vond dat superlief van mijn schoonbroer en schoonzus!) Eens de bloemen in orde ben ik naar huis gegaan waar nog heel wat te doen was… gang versieren, dweilen, stof afdoen, de nagelstyliste kwam dan ’s avonds ook nog langs, kortom, om twee uur ’s nachts heb ik mezelf verplicht te douchen en te gaan slapen. Om half drie lag ik dus in bed en om 6uur liep de wekker de volgende ochtend af. Raar maar waar, goed geslapen, geen stress en klaar om een lange dag tegemoet te gaan. Om iets voor zeven stond mijn vriendin voor de deur die mijn trouwkleed bijhad. Na dit te hebben opgehangen ging ik samen met haar naar de kapper. Onderweg kreeg ik van mijn toekomstige een berichtje om te zeggen dat hij goed had geslapen en net een duikje in de zwemvijver had genomen… mannen, ni te doen, hihi! Na een klein uurtje had de kapster mijn haar prachtig opgestoken. Stijlvol en toch dat ietsje speels, echt wat ik wou. Dan terug naar huis om me klaar te maken voor de grote dag. Ik had met de familie afgesproken om kwart voor negen, maar toen ik om 20 over acht thuis aankwam bleek dat ze al allemaal gearriveerd waren en in de woonkamer zaten te wachten. Dit was echt stresserend voor mij. Ik had gehoopt op nog een paar minuten rust maar die had ik dus niet meer. Dan maar meteen in actie geschoten en de schoonheidsspecialiste/goede kennis haar werk laten doen. Na het schminken trok ik samen met haar de slaapkamer in om mijn kleedje eindelijk aan te trekken… wel een spannend en emotioneel moment! Toen ik de woonkamer binnenkwam zag ik de tranen in de ogen van mijn grootvader… het mooiste cadeau dat ik op dat ogenblik kon krijgen. Mijn grootouders waren immers mijn enige familie die op ons huwelijk aanwezig waren. Na een dikke 10 minuten hoorde ik de videograaf zeggen dat Ward onderweg was. Vanuit het venster zag ik beneden de koets aankomen en mijn ventje eruit stappen. Wat zag hij er knap uit!!! Iedereen dan naar beneden, ik als laatste. Toen ik de trap afkwam zag ik mijn ventje beneden staan snikken met de tranen in zijn ogen… een onvergetelijk moment als je elkaar dan kan omhelzen! Na even te bekomen van alle emoties vertrokken we richting districtshuis. Daar toegekomen kwam ik tot de constatatie dat ik mijn bruidsboeket thuis vergeten was. Gelukkig wonen we maar twee minuutjes ervandaan en is de ceremoniemeester snel teruggekeerd. Mijn ventje vertelde me dan ook maar meteen dat ik een serieuze vlek op mijn kleed had, hoe ik die had opgelopen, daar zijn we nog steeds niet uit. Ach, gedane zaken nemen geen keer dus niet te hard van wakker liggen. Na ons burgerlijk huwelijk zouden we richting kerk vertrekken, althans, dat was de bedoeling maar toen vernamen we dat de koetsier zijn teugels net had overgetrokken. Een vader van één van mijn leerlingen was zo lief met die koetsier naar een schoenmaker te gaan waar alles snel gemaakt was en dat nog wel gratis en voor niets. Hop, naar de kerk dan maar. Na een zalige rit kwamen we totaal ontspannen aan aan de kerk. De kosteres had blijkbaar het een en ander van de muziek niet goed begrepen en dat is dan wel in het honderd gelopen maar ja, dat lieten we niet aan ons hart komen, al kwam het wat belachelijk over. Onze mis duurde iets langer dan anderhalf uur. Op zich geen ramp als het niet zo warm was geweest in de kerk. We hebben dat dan maar goedgemaakt met iedereen op een ijsje te trakteren! Hierna vertrokken we met de koets terug huiswaarts. Onderweg werden mijn ventje en ik opgepikt door de fotograaf die eerst snel naar ons thuis was gereden om de picknickmand te gaan halen, en vertrokken we naar de haven van Antwerpen voor de fotosessie. Die was super trouwens, veel plezier gemaakt! Ook op Sint Annekestrand was het reuzeleuk. Met je blote voeten in het water als het buiten 30 graden is, is best wel leuk! Na de fotosessie gingen we met de videografen naar de feestzaal (Scala Beveren) waar de eerste gasten reeds waren gearriveerd. Om half zeven ongeveer kwamen we de zaal binnen op Les lacs des connemara, sfeer verzekerd. Het eten was superlekker! Toen het dessertenbuffet binnen werd gereden onder de prachtige sterrenhemel hoorden we van alle kanten ohhs en ahhs. Na al deze heerlijke zoetigheden was het tijd om de dansgasten te ontvangen waarna we getrakteerd werden op een leuke act van mijn collega’s. En dan… le moment suprême: de openingsdans. Onze videografen hadden aan spoedtempo een videoclip in elkaar gestoken op ons nummer zodat die tegelijkertijd kon worden afgespeeld. Fantastisch was dat. Iedereen zat gefacineerd te kijken naar de clip zodat wij lekker ontspannen konden dansen… al keken we zelf ook wel veel naar de clip . Daarna was het feesten geblazen. Om 3 uur dansten we als afsluiter onze openingsdans nogmaals met alle gasten rond ons. Op het einde van dat nummer ben ik toen beginnen huilen. Het leek wel of alle stress van een jaar van voorbereidingen en van de ganse dag, plots van mij afviel. Nog rustig een afsluiterke gedronken en dan met de taxi naar huis. Om half zes lagen we als getrouwd stel in ons eigen bedje… wat een zalig gevoel!
De dag nadien hebben we nog heerlijk nagenoten en vaak naar “onze clip” gekeken – met de tranen in onze ogen. Je zou voor minder, eindelijk… MAN EN VROUW!!!

Greetz van een gelukkig getrouwde vrouw

Phyllis Bastijns - Geysen
Phyllis

Meld misbruik



Reacties: 6 | Gelezen: 1261


Sofie
9-9-2006
 Meld misbruik28-8-2006 19:49:53

IK MOET HIERAL VAN JANKEN? WAT GAAT DAT DAN NIET ZIJN BINNEN 12 DAGEN? PROFICIAT!!!!!



Vicky
9-9-2006
 Meld misbruik28-8-2006 20:13:42

Dag Phyllis

Prachtig verslag! Maar jullie video was toch echt schitterend hoor!

Groetjes

Vicky
09.09.06



peggy
13-10-2006
 Meld misbruik29-8-2006 7:58:04

Phyllis,

mooi verslag, heb moeten slikken om mijn tranen in bedwang te houden.

groetjes
peggy
13.10.2006



Veroniek

 Meld misbruik29-8-2006 9:01:25

Dag Phyllis

Waaw zo mooi, heb ook de krop in mijn keel...

Op zo'n momenten (als je die verslagen leest) kijk ik ook uit naar mijn trouw... En toch geniet ik ook van de momenten van de voorbereidingen!

Veel succes nog en hopelijk zien we je nog regelmatig terugkeren...

Groetjes
Veroniek
20 07 2007



Wendy
5-8-2006
 Meld misbruik29-8-2006 17:35:36

Proficiat!! Heb ook moeten slikken hoor ;) Heb meteen ook weer heimwee naar onze dag, nu bijna een maand geleden.. 't is fijn hè, 't getrouwde leven :)

Wendy
05/08/06



Wendy
5-8-2006
 Meld misbruik29-8-2006 17:36:38

(oja, ik weet niet of je 't al gezien hebt, maar mijn verslagje + foto staat op de zustersite)

ff vermelden :)


Voeg een reactie toe:
Normal Resize
Load
Wij herinneren u eraan dat de gebruiksvoorwaarden van deze website van toepassing zijn!
Ik bevestig dat mijn reactie geen (verdoken) reclame bevat en niet in strijd is met de gebruiksvoorwaarden.  
Dit item volgen. (Ik word verwittigd wanneer iemand een reactie toevoegt)




Like ons op Facebook
Foto Albums
Nieuws
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...