TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Lore
18-5-2013
|
17-4-2012 12:49:33
Hoi Sara!
Ik herken je situatie:-)
Toen we een tijdje samen waren, droomde ik van samenwonen. Eens dat er kwam begon ik te dromen van trouwen (en heb het hem tot vervelens toe gevraagd!) Zelfs 1 keer al huilend, omdat zoveel mensen rondom mij trouwden en ik dat ook zo graag wou...
Uiteindelijk op een onverwacht moment dan toch gevraagd. En nu droom ik luidop van een eigen huis (bouwen) en kindjes...
Mijn vriend was eerst wat terughoudender, maar stilaan begint het te keren :)
Hij is nu ook mee op zoek naar bouwgrond, en we hebben afgesproken dat we na onze trouw pas aan de kindjes beginnen!
Over dat zwarte gat: Ik vrees dat ik net hetzelfde ben als jij... Ik vermijd het! Ga zelfs terug studeren omdat ik maar dingen te doen wil hebben...
Ik vrees dat mijn zwarte gat gaat komen na het bouwen van ons huis en het beëindigen van de studies... Kindjes houden je wel bezig, maar je kan niet in het oneindige kindjes blijven maken ;-)
|
|
Jessica
4-5-2013
|
17-4-2012 14:30:19
Ik ben juist hetzelfde :-) Ik ben ook een ontzettende planner; ben altijd al aan het dromen over het volgende. Typisch voorbeeld; ik ben in september gestart met een opleiding om diëtiste te worden. Ik volg dit in afstandsonderwijs; naast mijn full time job. Je kiest zelf welke vakken je wanneer doet enzo; je moet enkel rekening houden met bepaalde vakken die je pas mag doen als je andere vakken al met succes hebt afgelegd.
Ik heb al heel de 4 jaar uitgestippeld en ik zit nu al constant te kijken naar de vakken die ik volgend academie jaar ga hebben; terwijl ik nog volop in de blokperiode zit van de eindexamens van dit jaar :-)
Met de trouw enzo is het juist hetzelfde; ik plan en plan maar heb ook al mijn ideeën over wanneer we best gaan bouwen; wanneer we aan kindjes gaan beginnen , ... :-)
Ik denk dat je gewoon moet aanvaarden dat dit in je aard ligt :-)
|
|
Elke
3-8-2012
|
18-4-2012 19:06:05
Hallo Sara,
Het is wel herkenbaar hoor. Je plant wel de trouw, maar dan begin je te denken wat je daarna wil, en wat je dan weer daarna wil. Wij hebben dat gelukkig allebei, mijn verloofde en ik, we steken elkaar aan met al onze dromen, hoe het zou zijn als we een kind hebben, hoe het zou zijn als we verhuizen naar dit of dat land.
De beste vriend van mijn verloofde is zo iemand die alles één voor één moet doen. Eerst moeten de verbouwingen af bijvoorbeeld, dan is er pas plaats in zijn hoofd om nog maar te denken aan bijv een huwelijksaanzoek. Zijn vriendin weet dat en wacht geduldig af (al hoopt ze stiekem wel op een aanzoek).
Als doctoraatsstudente die haar toekomstige heeft meegesleurd naar Nederland voor 4 jaar, is dat 'het past nu niet om kinderen te hebben' al zeker heeeel herkenbaar. Ik weet niet of jij doctoreert, jouw vriend, of allebei. Ik kan alleen maar zeggen, dat in de meeste beroepen een doctoraat de meest rustige tijd in je leven is (en ook de hel, maar dit terzijde), hierna komt een postdoc en nog een postdoc en nog ..., of carriere zus of carriere zo, het zal nooit passen. Dus als je t voelt, moet je er toch voor gaan. Als jullie t allebei voelen natuurlijk.
Maar, bij ons is het ook nog niet zo ver hoor. We gaan ook eerst nog opnieuw weer sparen na de trouw. En het is denk ik wel zwaar als je geen familie hebt om je te helpen.
Het heeft bij mij trouwens ook even geduurd voor ik nieuwe vriendinnen gemaakt heb. Even dacht ik dat het nooit zou gebeuren (ik pannikeer nogal snel). Maar nu heb ik al enkele goede Nederladse vriendinnen en één Duitse vriendin bij wie ik met al deze dingen terecht kan. Supemeiden. Dit komt voor jou ook echt wel.
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|