TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
tamara
|
24-1-2012 9:07:56
ik heb dat met mijn moeder, ik ben enig kind, dus denk dat ze het wel mag leuk vinden dat we gaan trouwen, maar heb nog geen enkele positieve reactie gekregen, tja het enige dat ik kreeg was 'wat hangt er aan vast'  precies of we krijgen er iets voor dat we gaan trouwen. nog geen enkele keer heeft ze gevraagd of ik al een trouwjurk heb, ben zelf al moeder, heb ook een dochter en als zij zou trouwen zou ik toch graag hebben dat ik meemag om te gaan kiezen. dus ben ik met mijn schoonzus een kleedje gaan kiezen, dat doet me enorm veel pijn als ik nooit geen reactie krijg van mijn moeder
|
|
Eva
23-3-2012
|
24-1-2012 9:11:04
Dit herken ik wel, maar dat was zo toen ik zwanger was. Dan kon ik daar ook zo droevig over zijn. Nu zijn mijn vriendinnen bijvoorbeeld wel enthousiast, ze zijn in het volste geheim een vrijgezellenparty aan het plannen :P Wel dat was toch het plan, wat er al van in huis is gekomen weet ik niet :D Maar dat doet idd pijn als ze niet zo blij voor je lijken. Jaloezie kan zeker meespelen, da's menselijk he. Ik zou ook niet oprecht kunnen reageren als een van mijn vriendinnen zwanger zou zijn omdat ik dat ergens wel zelf zou willen maar we kunnen nog niet. En dan bèn je wel blij maar je kàn het gewoon niet oprecht tonen. Zijn het mensen met een langdurige vaste relatie die nog niet getrouwd zijn die maar koeltjes reageren? Of zijn het de mensen die het zich nog gewoon niet kunnen voorstellen dat zij zelf zouden trouwen? En sommige mensen vinden trouwen en alles errond gewoon niet nodig en overbodig. Ja hoor ze bestaan ;D Het beste is om je erover te zetten hoor meid. Geniet ten volle van je eigen geluk en de pot op met de rest! Ze zullen wel bijdraaien en als dit niet zo is en ze geven geen goeie reden, dan weet je idd dat zij misschien niet zo goede vrienden zijn als je dacht. Nu ziet iedereen mijn dochter supergraag en ze wordt overstelpt met aandacht en cadeautjes, dus je ziet dat bijdraaien zeker kan ;)
|
|
Jili
12-5-2012
|
24-1-2012 9:11:34
Hey Tamara,
Ik herken jouw 'probleem'.
Bij mij lijkt het ook enkel alsof mijn mama en ik geïntresseerd zijn in de trouw. Elke middag tijdens de pauze ga ik dus naar haar en dan zijn we altijd (echt altijd!) over de trouw bezig.
Maar ik denk dat wij nu echt wel in een droomwereldje leven. Ik sta op met de gedachten aan de trouw, ik ga slapen met de gedachten aan de trouw en ik droom zelfs over de trouw. Ik vind het ook erg dat de meeste vriendinnen zelf niets vragen van de trouw. Mijn vriendin zei zelf dat ze de hele dag heeft zitten wenen toen ik haar belde om te zeggen dat we gingen trouwen. Gewoon omdat zij ook graag wilt trouwen. Maar bij mij kwam het toen over van dat ze mij het eigenlijk niet gunde. Een andere vriendin is vorige jaar getrouwd en toen waren wij met de vriendinnen bruidsmeisje en toen ging het altijd over de trouw. Nu is deze vriendin zwanger en gaat het altijd over het baby'tje en nooit iets over de trouw... Ochja.... Ik heb er soms ook iets van willen zeggen of mijn gevoelens ook eens willen laten blijken maar dan denk ik ook 'is het dit waard?' Ik ga trouwen met de liefste schat van de wereld, mijn droomventje, wat maakt de rest dan nog uit.
Voor ons staat de tijd nu even stil denk ik met al dat geregel enzo... maar voor andere is onze trouw maar 1 dag waarvoor ze gewoon naar een feest kunnen gaan...
Groetjes
|
|
Jana
5-5-2012
|
24-1-2012 9:16:56
hoi,
hier hetzelfde hoor, niemand heeft intresse (toch ni de mensen van wie ik het verwacht). ik heb twee zussen, maar ik hoor die niet! zie die ik ook niet. zo heel af en toe bij de oma op zondag! maar ik weet dat de ene niet wil komen omdat mijn moeder komt. en de andere ja die intesseert daar zich niet in. zelfs nog geen vraagje van hoe is het ermee!!! nu ben ik gewoon van plan om volgende maand onze uitnodigingen in de bus te gaan steken, en nu denk ik zelfs van foert, trek er ulle plan mee, de uren staan erop, wille jullie erbij zijn ok niet? ook oke! ik heb er zoveel stress rond, slapen gaat amper! ik zit telkens met de vrees van gaat mijn familie wel komen?? want niemand lijkt enthousiast!! ach ja we zien wel op de trouw zeker? pffff trouwen is leuk, maar de stress errond, daar kom ik zot van! het is precies of niemand gelooft da we gaan trouwen en dat met nog maar 101 dagen op de teller!!! en dan denk ik hallooooooooo? das niet lang meer! we zullen nog maar op onze tandjes bijten en hopen dat alles in orde komt tegen dan, dus je bent zeker niet alleen!!
groetjes jana
|
|
steven
|
24-1-2012 9:32:23
zo jammer hé, dat mensen niet blij kunnen zijn !laat het niet aan je hart komen en geniet van je dag! het gaat tenslotte om jullie tweetjes !!
|
|
|
Shibby
3-8-2012
|
24-1-2012 9:37:36
Bij mij is het ook zo. Ik kom met mijn beide zussen goed overeen, maar als het over de trouw gaat dan zijn ze helemaal niet geïnteresseerd. Ik ben de oudste van de drie dus ik ben in alles de 'eerste', maar ze willen zelfs niet mee gaan kijken om een trouwkleed terwijl ik het hen gevraagd heb. Ze zullen de dag zelf wel blij zijn, maar ze snappen niet dat er wel over deel dingen moeten nagedacht worden op voorhand. En mijn papa dan, voor hem gaat het concept huwelijk helemaal aan hem voorbij: hij wil mij niet graag naar voor brengen in de kerk, hij wil niet graag dansen met mij... Ik moet echt alles eruit sleuren. Mijn mama die praat er dan nog het meest over, maar toch is het ook zo 'we gaan toch niet te veel winkels doen é', of 'maar dat komt allemaal in orde, je moet daar niet heel de tijd aan denken, het is nog zo lang...' => nog 191 dagen en nog heel weinig geregeld dat vind ik dus niet zo lang meer.
Ik ben echt in heel mijn familie en vriendenkring de eerste die trouwt, dus heb wel nog geluk dat mijn vriendinnen super-enthousiast zijn... Zou niet weten waar ik er anders over zou praten.
Mijn vriend zegt dan tegen de mensen "het is zo druk é, met al die voorbereidingen voor de trouw", maar eigenlijk doe ik bijna alles zelf :) mannen é :)
|
|
Joeri
28-7-2012
|
24-1-2012 10:17:19
Heyhey,
Mijn moeder is er ook meer met bezig dan mijn schoonmoeder.
Zaterdag hebben we ons kostuum gaan kopen met mijn moeder, de schoonmoeder moest werken en wou/kon geen verlof nemen.
We hebben 4maand op voorhand de datum vastgelegd dat we gingen kiezen omdat het dan kortingen waren en paar weken voor de datum komt ze plots uit de lucht vallen.
Maar bon we hebben een fantastisch mooi kostuum gekozen vinden we, krijgen we na dat zij het gezien heeft de commentaar dat ze de das toch niet mooi vind.
Daar trekken we ons dus niet van aan, wij vinden het mooi.
Hetzelfde met een ander onderwerp, mijn moeder wou graag een presentatie maken over ons, van baby, de tienerjaren, het moment dat we elkaar leren kennen, de vakantie's samen en dan uiteindelijk het aanzoek en de trouw.
Ze heeft dus foto's nog, na weken, maanden zagen krijg ik allemaal babyfoto's van mijn vriend, wat kunnen we daar nu met doen?? Ze heeft niets anders zegt ze.
Er is dus besloten hoe spijtig het ook is dat het opgroeien meer op mij gaat gefocust zijn en dat mijn vriend er vanaf de kennismaking bij komt in de presentatie.
Het HAD iets leuks kunnen worden voor ons beide, gelukkig zit mijn vriend er niet veel met in.
Zo zie je maar overal is er blijkbaar wel iets :-)
Maar het is ONZE trouw dus we laten ons niet doen he bruidjes en bruidegommen
groetjes
joeri
|
|
Sandra
7-9-2012
|
24-1-2012 10:19:27
Hoi,
Herkenbaar verhaal...ik krijg ook vrij weinig reactie van de kant schoonfamilie...
Maar ik trek het mij al niet meer aan hoor :-) er zijn andere mensen die zich wel interesseren in de voorbereidingen :-)!
En als ze dan is iets vragen, gaat het over geld...alsof het allemaal goedkoop moet zijn...hallo...wij betalen alles zelf, maar wil niet zeggen dat het op niks moet trekken é :-)!
Anyway...heb mij al voorgenomen om op dé dag enkel aandacht te schenken aan de mensen die mij echt nauw aan het hart liggen...de rest mag blij zijn dat ze mogen komen :-)...(zei de bridezilla...wat ik dan wel weer ben volgens sommigen)
Geniet nog van alle voorbereidingen dames...een geluk dat we al ons geluk hier op het forum kunnen delen met elkaar é :-)!!
groetjes
|
|
Ann
9-6-2012
|
24-1-2012 10:39:38
Heb zo'n schoonzus. Nie te doen. Altijd jaloers. Vraagt nooit naar trouw, maar als er iets bij haar is moet iedereen luisteren en liefst nog onmiddelijk springen.
Elke keer er voor ons iets tofs gebeurde (geboorte zoontjes, aankoop grond + huis etc...), gebeurde er bij hen iets "ergs" of moesten ze toch altijd op één of andere manier ons plezier vergallen.
Ik vertel dus tegen haar ook niets over den trouw, ik ga echt niet smeken om aandacht hoor. (dan kan ze wel weer tegen iedereen vertellen dat ze van ons niets mag weten, maar dat is dan maar zo)
Daarentegen heb ik een pracht van een zus en moeder. Mijn zus gaat mee uitnodigingen ontwerpen, taart maken (is een echte taartenfee), is mee trouwkleed gaan kiezen, etc....
Dat maakt superveel goed.
|
|
Els
27-1-2012
|
24-1-2012 11:06:50
Toen wij mijn ouders gingen vertellen van de trouw, gaf mn vader eerst geen reactie, toen we vertelden dat er al wat dingen geregeld waren oa mn kleed zei hij : jij gaat er nog geld insteken ook!!  een tijdje later is er hevige ruzie geweest heb ik al mijn frustraties eruit gegooid en sindsdien doet hij er 'normaal' over, mijn schoonmoeder zei als eerste reactie tegen mij: zou je dat wel doen word je ook nen Heirewegh hé, nu moet je weten dat ze mij van de 1ste second niet moet haar zoon is alleen van haar, ze heeft hem veel proberen ompraten toen we gingen samenwonen, bij ons eerste kind probeerde ze mij hélemaal uit de picture te krijgen en nu zoveel jaar en woordenwissels later kan het mij niet schelen, haar zoon houd van mij en ik van hem onze 3kids zijn het mooiste bewijs, hij zei deze ochtend nog tegen mij 'ik ben blij dat je vrijdag met mij gaat trouwen' en dan verdwijnt de rest van die onzin door die grote smile op mijn mond, je bent echt niet alleen nog veel succes groetjes
|
|
Jill
9-3-2012
|
24-1-2012 12:17:10
Ik herken dit ook allemaal... Ik zei het gisteren nog tegen mijn vriend,
dat ik het jammer vind dat er eigenlijk niemand aan ons denkt. Maar
allemaal aan hun eigen gemak op die dag.
Ik vind het bijvoorbeeld heel erg jammer dat als hij mij voor het eerst
gaat zien, er niemand anders zal bij zijn. Omdat anders de dag te lang
zou duren... Als je weet dat dit maar gepland staat rond 13 uur dan is
dit toch wel overdreven he!
Door omstandigheden wou ik bijvoorbeeld niet dat mijn moeder erbij was omdat ik mij dan niet op mijn gemak zou voelen. Nu komen mijn zussen af dat zij eigenlijk graag zouden hebben dat ze er wel bij is, want dat zij hen anders niet op hun gemak zouden voelen, omdat ze bang zijn dat ze anders rare dingen zou doen als ze die avond alleen is...(heel erg opgeblazen vind ik, maarja...)
Dan vraag ik mij af: "Wie moet er zich het meest op zijn/haar gemak voelen? Ik toch? Het is toch de trouw van ik en mijn vriend? En niet het feestje van mijn zussen?"
Kheb al een paar keer gedacht waarom we niet in het geniep zijn getrouwd... Maar dat zou dan ook weer commentaar gegeven hebben.
Mijn toekomstige schoonmoeder wou zelf plots niet meer komen naar de trouw, omdat mijn vriend zijn zus en vader daar zou zijn... Nu komt ze toch, maar ik zal blij zijn als dat zonder ruzies verloopt. *zucht*
Toen een van mijn zussen (ik heb 4 zussen...) hoorde dat we met ongeveer 180 genodigden waren, kreeg ik direct de reactie: "Amai, ik wist niet dat jullie zoveel mensen kenden hoor..."
Een andere zus was dan in haar gat gebeten omdat zij geen getuige was...
En zo kan ik nog uren verdergaan! Maar dan wordt het hier een grote klaagmuur
Moesten we nu met het forum eens een boek schrijven over wat op onze lever ligt, dat zou toch een bestseller worden he...
Groetjes Jill (Nog 44 dagen... En het begint al ferm te kriebelen!!)
|
|
Claire
25-2-2012
|
24-1-2012 12:28:14
Blijkbaar heb ik geluk met de mensen rond mij  .
Mijn vader zegt nu wel niet veel en doet niet super enthousiast, maar dit ligt ook niet in zijn aard. Hij zal ook niet spontaan naar de trouw vragen, maar ik weet dat hij trots is op zijn dochter, en het een grote eer zal vinden om me weg te mogen geven op het gemeentehuis en dat hij de vader-dochter dans voor geen geld ter wereld wil missen.
Mijn mama en schoonmama zijn gezond geïnteresseerd en bieden hun hulp en mening aan, zonder opdringerig te zijn. Ze zeggen wel wat ze denken, maar laten me toch mijn zin doen.
En mijn vriendinnen vragen wel naar de trouw, maar er is ook een vriendin in verwachting, dus er wordt zowat over vanalles gebabbeld. Het is een beetje in evenwicht . Zij gaan ook mijn vrijgezellen regelen, en ik mag van niks weten.
Ik hoop dat er hier niemand zich laat kisten door mensen die niet geïnteresseerd lijken of alleen maar commentaar leveren! Laat het niet aan je hart komen en geniet alsnog van de organisatie! Jij en je verloofde houden van elkaar en gaan trouwen, en da's het belangrijkste.
|
|
jamie
12-5-2012
|
24-1-2012 13:52:40
ja hier ook herkenbaar. maar bij ons dan iets anders verlopen we gingen trouwen iedereen super enthousiast en blij helpen met plannen maar mn vriend zen schoonvader en stiefmoeder wouden alles te zeggen hebben menukeuze, keuze van mn vriend zn kostuum,vervoer, noem maar op ik heb er nooit op gereageerd en dacht we doen toch ons keus nu na een paar maand begon hij tegen mn vriend dingen te vertellen dat hij moet zeker zijn van mij enz echt alles wat je wat van kon bedenken wist hij iets van nu een 2maand geleden heb ik terug na 5jaar last gekregen van 1epilepsie aanval en ben terug gestart met medicatie nu zegt hij dat dit geen leven is voor hem hij belt naar mn vriend zn echte moeder voor mij uit te maken en tegen mij gebaart hij van niets! nu zien we hem al 2maand niemeer omdat hij boos is dat mn vriend mij niet laat vallen daarvoor ik heb er een hele tijd niet goed van geweest en zat er volledig door wat is dat allemaal met die mensen zeg!! hij is mischien niet gelukkig maar moet hij daarvoor het geluk van zijn zoon ook al afnemen ik weet het niet in wat voor wereld we zitten. zelfde met getuigen ik was zo enthousiast en wist zeker wie ik wou als getuige nu sinds ik ga trouwen en haar als getuige gevraagd heb kan ze nooit meer tijd vrijmaken om iets te doen bv kleedjes gaan passen.. ofz ze heeft helemaal geen intresse dus moet ik dan zei nog als getuige nemen??
zijn jullie getuigen enthousiast bij het samenkomen om te kijken naar voorbereiding? of is dit enkel bij ons zo
ik weet het allemaal niet meer
maar ben toch blij hier eens men hartje te kunnen luchten
lieve groetjes jamie
|
|
tima
8-9-2012
|
24-1-2012 14:10:55
kmoet zeggen mijn getuige is mijn zus (20j) en kmoet zeggen tegen alle verwachtingen in neemt ze haar taak heel serieus ze gaat meehelpen met de versiering , is al vollop bezig met mijn vrijgezellen en haar speech die ze wil doen (heel onverwacht want mijn zus durft nog niks te vragen in de winkel maar ze kwam daar zelf mee dat ze dat voor mij wilde doen)
|
|
Emy
30-6-2012
|
24-1-2012 17:24:37
ik heb op zich geluk met mijn omgeving als ik dit hier allemaal lees.
Onze beide papa's zijn blij, maar niet zo echt bezig met al dat geregel, hoewel mijn papa wel steeds naar de zaal vroeg toen er geruchten waren van een overname en zo.
De 2 mama's zijn ook gezond geïnteresseerd en willen graag helpen waar nodig. Ook willen ze graag zelf zo goed mogelijk gekleed zijn, en gaan dus ook samen gaan shoppen (wat wel leuk is gezien ze eigenlijk niet zoveel contact hebben met elkaar, maar toch goed overeen komen).
Ken is enig kind, en ik heb 1 jongere zus. Die zus is ook getuige en trekt nogal graag de aandacht naar zich toe. Ik laat ze wel doen, maar ik denk dat ik toch ga ingrijpen als ik vind dat het te ver gaat... 't is nog altijd mijn trouw en ni de hare ;o)
Maar ze is dus heel fel bezig met de vrijgezellen, haar speech, haar kledij, ... "Emy, mag ik dit jurkje dragen op uwen trouw?", "Emy wa vinde van deze schoenen???"... ;o)
Hoop dus dat mijn 2de getuige (mijn beste vriendin en een veel rustiger type) haar wat kan intomen ivm de vrijgezellen, want als het van de zus afhangt is het een zuip-feestje met stripper, maar dat is helemaal mijn ding niet, en dat weet ze... hoop ik... (heb het haar al vaak gezegd maar het dringt precies niet door, ofwel blijft ze daar zo over doen om me te plagen, das ook een mogelijkheid) ;o)
Bij mijn 2de getuige en andere vriendinnen gaat het vaak over de kindjes (wij hebben er geen), en dan voel ik me soms wat buitengesloten, maar dat is wel een beetje normaal denk ik. Ik probeer het niet aan mijn hartje te laten komen. Ze vragen in ieder geval toch af en toe hoe de voorbereidingen lopen, en wsl ga ik voor de eerste pas met mijn 2 getuigen (uurtje rijden van hier) gezien mijn mama dan op verlof gaat zijn. Ik denk ook dat ze mss een heel klein beetje jaloers zijn stiekem. (beiden ook een heel lange relatie, en ik denk dat ze beiden ook stiekem wel willen trouwen)
In ieder geval is 2 getuigen voor mij wel de meest fantastische oplossing geweest. Zo moest ik niemand teleurstellen, heb ik altijd wel iemand waar ik tegen kan klagen of mijn vreugde mee kan delen, en ze zijn totaal verschillend en ik weet bij wie ik dus met welke onderwerpen terecht kan ;o)
Niet teveel aan je hartje laten komen dus, en als je vindt dat het te ver gaat: op tijd op tafel kloppen, dan is er nog tijd om het allemaal wat te laten bekoelen voor de grote dag.
|
|
Emy
30-6-2012
|
24-1-2012 17:25:30
PS: goeie topic, Tamara, ik hoop dat je er iets aan hebt, maar het doet duidelijk bij iedereen deugd om zijn hartje eens te luchten en het van zich af te schrijven ;o)
|
|
Ann
21-7-2012
|
24-1-2012 17:28:04
Hier hetzelfde verhaaltje... En ik ben eigenlijk blij dat ik nu zoveel verhalen lees want ik dacht dat het bij ons alleen was.
Mijn mama is super fier en die babbelt er echt wel heel veel over. Men papa laat het niet zien,maar ik weet dat hij er ook naar uitkijkt. Mijn vriend zijn ouders daarintegen. Ze waren wel blij als we het nieuws vertelden,maar als wij er niets over vragen of zeggen,dan zal men toekomstige schoonmoeder er ook niet over beginnen. Ik probeer haar nochtans bij zoveel mogelijk te betrekken.
Toen mijn vriend zijn broer trouwde werd er echt naar uitgekeken,maar wij zijn de 2de in de rij en nu is er precies niets spannend meer aan. Mijn vriend zijn broer wordt ondertussen binnen een maand papa en dat is nu HET gespreksonderwerp.
Ik vind het allemaal erg jammer,men vriend die trekt het hem allemaal niet aan...
Men vriendinnen die hebben het er wel altijd over als ze me zien. Voor hun is het ook de eerste trouw van de groep. En met men nicht kan ik er ook over babbelen,aangezien zij 2 maand na mij trouwt.
Ik probeer er allemaal niet teveel energie in te steken,maar dat is niet altijd gemakkelijk natuurlijk.
Groetjes Anneken
|
|
Kelly
4-4-2012
|
24-1-2012 19:00:48
Als ik dit allemaal lees, heb ik een heel dubbel gevoel. Enerzijds ben ik blij dat wij niet de enige zijn met dit probleem. Anderzijds doet het me enorm veel pijn! Wij hebben het op Kerstmis verteld tegen zijn ouders. Van toeters en bellen was er absoluut geen sprake! We hebben niet eens een proficiat gehad! Ikzelf heb het er niet zo moeilijk mee. Wij hebben besloten om in Mauritius te trouwen (mijn toekomstige, ons zoontje en ik). Toen we 4 jaar geleden vertelden dat we mama en papa zouden worden, kregen we al een koele reactie, dus ik had me er al een beetje op voorbereid. Maar mijn vriend... De blik in zijn ogen na die "geen reactie" van zijn eigen ouders. Dat doet me pijn. En hoewel hij zegt dat het hem niks kan schelen, weet ik wel beter. Sinds Kerstmis is er met geen woord meer gesproken over onze trouw! (toch niet met hen) Ze vragen er gewoon niet achter. Wat ze niet beseffen is dat ze hun zoon echt diep geraakt hebben! Ik vind het zo erg voor hem, maar sommige mensen zijn het gewoon niet waard om tijd in te steken zeker. Het heeft onze keuze om heel intiem te trouwen alleen nog maar bevestigd!
En ik ben eigenlijk heel blij dat ze er niet bij zullen zijn!
|
|
Melissa
11-8-2012
|
24-1-2012 21:17:55
Zoals je kunt lezen ben je zeker niet de enige En hier is't ook zo hoor...wij zijn al verloofd van in februari en enkele dagen geleden begon ik tegen mijn pa over 'den trouw' en dan kreeg ik een antwoord van 'aja,da's juist..hij heeft u gevraagd' En zoiezo ook helemaal niet veel felicitaties ontvangen eigenlijk, van vrienden meer dan van dichte familie en dat vind ik echt erg..maar ik ga er niet van wakker liggen..echt niet! Maar feit is...'t is gewoon pijnlijk..
|
|
Tamara
8-9-2012
|
25-1-2012 9:19:57
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel verschoot van al jullie verhalen. Aan de ene kant heb ik zoiets van: je bent niet alleen en dat geeft een ondersteunend gevoel maar aan de andere kant vind ik het wel heel erg voor elk van jullie. Ik ga er echt mijn werk van maken om enkel nog energie te steken in mensen die het waard zijn en het mij allemaal niet te erg aan te trekken. We moeten onthouden: het is onze trouw, we trouwen met dé man van onze dromen en dat is tenslotte al wat telt!!!!
|
|
joyce
26-10-2013
|
24-4-2012 10:46:16
ik ken het verhaal nu ik trouw voor de tweede keer en dat is blijkbaar nog erger om niet happy over tezijn de meeste reactie"s waren zou je dat wel doen je weet hoe het de eerste keer is afgelopen :(
er zijn zelfs mensen die het nog niet weten tot we vrijdag de uitnodigingen gaan posten bang voor de reactie's en dan denk ik waar ben ik mee bezig had beter fijn intiem met ons 2tjes gaan trouwen en had deze hele stress,pijn,angst,... niet gehad
maar uiteindelijk doet mijn schoonfamilie wel heel happy en mijn zusje ook zijn vooral mijn ouders en grootouders wat er meer tegen zijn mss ook uit angst dat ik weer gekwetst ga achter blijven ?
maar deze keer voelt het anders beter,echter gewoon goed en het feit dat hij mij gevraagd heeft en zich echt inspant voor de trouw en veel helpt doen heeft mij ook beter teken dan de eerste keer toen ik trouwde dat huwelijk heeft maar 8 maanden geduurd toen was hij er van door met mijn beste vriendin.... :(
nu 3jaar later is dat zo goed als kan vergeten en verteerd maar had van mijn ouders gedacht dat ze oprecht blij zouden zijn dat ik eindelijk terug gelukkig ben tis toch fijner om te zeggen als ouders onze dochter is terug gelukkig en gaat terug trouwen tegen als je weet ik veel hoe een erg verhaal je moet vertellen?
maarja hopelijk draaid mijn familie bij tegen 22juni en anders blijven ze weg wil er echt niet meer wakker van liggen mijn traantjes zijn op en het is trouwens onze dag en niet mijn familie hun dag en belangrijkste is dan toch dat mijn vriend en ik gelukkig zijn tenslotte leef ik samen met hem enniet meer met familie
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|