misboekje

Volgend verhaal zal ik misschien ook gebruiken (wij zijn fervante skiërs en bergwandelaars) en het is een tekst met een boodschap.
Het komt van de website zininverhalen.nl (op zinnigeverhalen.nl staan er ook nog).

Misschien heb je er wat aan....


Er was eens een steenhouwer. Elke dag ging hij de bergen in om stenen uit te hakken.
Tijdens zijn werk was hij vrolijk aan het zingen, want hij was tevreden, had genoeg met wat hij had, en leefde zonder zorgen. Op een dag moest hij werk verrichten bij de villa van een zeer rijke man. Toen hij het prachtige huis zag, bekroop hem voor de eerste keer in zijn leven een kwellend verlangen, en hij zuchtte: "Zo rijk zou ik ook willen zijn, dan hoefde ik niet meer zo te zweten om in mijn levensonderhoud te voorzien." Groot was zijn verbazing toen hij een stem hoorde zeggen: "Je wens zal vervuld worden, van nu af aan zal je alles krijgen waar je naar verlangt." De steenhouwer wist niet wat hij hiervan moest denken, maar toen hij die middag thuis kwam, zag hij daar, waar zijn oude hut had gestaan, een prachtige villa pronken.
Dus gaf hij zijn werk op en begon het leven van de rijken te genieten.
Toen hij eens op een hete, vochtige namiddag uit zijn raam keek, zag hij de koning langs rijden in een mooie koets, gevolgd door zijn edellieden en slaven. Hij dacht: "Kon ik maar zelf koning zijn en in de koele koninklijke koets zitten." Meteen werd zijn wens vervuld. Maar in de koets was het veel warmer dan hij zich had voorgesteld. Hij keek uit het raam en begon zich te verwonderen over de kracht van de zon, die zelfs door de dikke wanden van de koets heen kon breken. "Ik zou wel de zon willen zijn" dacht hij. Weer werd zijn wens vervuld en hij kon nu golven van hitte het heelal insturen. Een tijdlang ging alles goed. Maar op een regenachtige dag, toen hij tevergeefs probeerde door een dik wolkendek heen te breken, wilde hij een wolk zijn die zelfs de macht had de zon tegen te houden. Hij werd inderdaad een wolk.
En dat hield in, dat hij na een tijdje regen werd. Hij viel op de aarde, op een helling, en een machtig rotsblok dwong hem tot een omweg. "Wat", riep hij, "een dergelijk ellendige rots is machtiger dan ik! Goed, dan wil ik een rots zijn." Daar stond hij nu op de berghelling.
Hij had nauwelijks tijd zich te verheugen over zijn nieuwe vorm, toen hij een krakend geluid hoorde, dat van beneden kwam. Hij keek omlaag en zag tot zijn grote schrik een klein wezentje, dat bezig was stukken van hem weg te hakken. "Wat", riep hij, "een dergelijk nietig mens is sterker dan ik! Dan wil ik zo'n wezen zijn!" Dus, werd hij weer een steenhouwer, die de bergen in ging om stenen te hakken, met zweet en moeite voorzag hij in zijn levensonderhoud, maar met een lied op zijn lippen, want hij was tevreden met wat hij had.